Hasan Ahmet Şiirleri - Şair Hasan Ahmet

Tutuver hergeleyi, Bağlayıver köpeği. Hayırsız boylu postlu, Korkutuyor milleti. Havlar ama,Isırmaz. Sadıktır, karşı koymaz. Ne de olsa, hayvan bu, Bu ite, güven olmaz!

Etme fazla naz, otururken olmaz.
Karşındakini, sakın sen, sanma kaz.
Yıllardan beri, aynı bahaneler,
İktidara gelen, hep alır enkaz!

Çaresizliğin içinde çare var.

Bilir misin ne isterim?
Eğitimim ilk dileğim.
Yöneteyim vakıfları,
Onlar benim, benim beyim!

Temsilcimi ben seçeyim.

İnsan bu gezegende,
Var olduğu müddetçe,
Her sabah güneş,
Doğudan doğacak,
Gün sona erince de,
Batıdan batacak.

Yaratanın seçkini,
Doğanın en güzeli.
Sarhoş eder, büyüler,
Kamaştırır gözleri.

Bal gibi tatlı dilli,

Ezelden beri,
Bozuk bu yaşlı dünyanın düzeni.
Kimi efendinin efendisi,
Kimisi de kölenin kölesi.
Bir türlü kurulamamış,
Gezegenimizin dengesi.

İki kader mahkûmu,
Biri solcu,
Diğeri tutucu.
Şiir yazmak,
İkisinin de suçu.
Ellerinde tesbihleri iri iri,

Meslek edinmiş, zalim öldürmeyi,
Arkasına almış, emperyalisti.
Mazlum durur mu, koymuş kafasına,
Onu yenmeyi, ya da şehitliği!

Ateş sarmış canım, memleketini,

Ne zaman ki...
Tabandakiler,
Tavana sıçrayacak,
Oradakileri,
Tabana oturtacak,
Ha işte,

Bir değil,
Bin değil,
Milyonlarca sanatçı, bilim adamı,
Bil!

Bu seçkin insanlar,