Harap Konak. Şiiri - Abdulhamit Erkaner

Örtüsü geceler kederimin,
Şafağa yaşlanan gözlerim,
Yanlış anlamayın ağlamıyorum,
Kızaran gözlerimi silerim,

Bedenim harap olmuş, Bir konak,
Başım gövdesinden düşmüş,
Yıkılmış çürümüş, Yüzüm sürtülmüş,
Enkaz gibiyim, Kaldırılıp atılacak,

Yorgun bitap yaşıma denk,
Belki Düşününce böyleyim,
Hangisini seçeyim hepsi cenk,
Seccademi sereyim Efendime söyleyeyim,

Gamsız olana muazzam hayretim,
Belki sevemedim belki çekemedim,
Halbuki, Fıtratına Tevhit nakış işlenmiş,
Akıllar ipotektenmiş nefsine kilitlenmiş,

Varsın duysun, tüm cihan ve El Âlem,
Ey Rabbini bilmeyenler,En NUR olan odur ,
Karanlığımı aydınlatan tek Güneşimde o.
Yaşam harap konak gibi olsada, Benim Rabbimdir o,