Hani... Şiiri - Suskun Adam Zeynep

---

Hani… anlatmak istersin ya.
Ama karşındaki seni yanlış anlar diye,
Kelimeler takılır boğazına.
Yutkunamazsın.
Dudakların titrer…
Gözlerin kelime arar…
Ama yürek çoktan binlerce cümleyi saklamış içinde.

Oysa gönlümüzde ne güzel… ne çok kelimeler var.
Birikmiş dağlar gibi yığılı.
Her biri bir sır, bir hüzün, bir umut…
Ağırlığının altında eziliyor ruhumuz.
Ve biz buna rağmen…
Sessizce yürüyoruz karanlıklarda.
Adımlarımız kelimeleri ardımızda bırakıyor.

Sessiz çığlıklarımız duyulur mu bilinmez.
Belki bir kul sağırdır bize.
Belki bir göz görmez halimizi…
Ama bir yerde…
Arşın enginlerinde,
Bir Yaratan vardır ki…
Sessiz yakarışlarımızı duyar… hisseder.
Her sessizlik bir dua…
Her gözyaşı bir kelime olur onun ellerinde.

Biz…
Kelime kelime dökülmeyen sözlerimizi
Yüreğimizin en derin köşesine gömerken…
Her bir sessiz çığlık,
Arşın bir köşesinde yankılanır.
O çığlıklar ki…
Karanlık gecelerde titrer…
Rüzgârla savrulur…
Ama bir şekilde ulaşır umuda.

Zaman gelir…
Bir bakarsın kelimeler dökülür.
Dudaklar konuşmasa da yürek anlatır her şeyi.
Bir gülüş…
Bir bakış…
Bir dokunuş…
Sessiz çığlıklarımızın cevabı olur.

Ve o an anlarız ki…
Gönlümüzde birikmiş bütün kelimeler,
Bize fark ettirmeden…
Ruhumuzu… umutlarımızı… sevgimizi taşımış.

Ve biz…
Sessiz çığlıklarla büyümüş,
Yürekten yüceye ulaşmış oluruz.
Kelimeler dökülmemiş…
Ama yaşamışız her birini.
Sessizliğimizle…
Bekleyişimizle…
Umutlarımızla…
Dünya ve ötesiyle konuşmuşuz demektir.

Ve o Yaratan…
Bütün sessizliklerin…
Bütün gizli kelimelerin farkındadır.
@dsız..
26 Ağustos 2025