Ahmak ile cenneti istemem, isteyemem
Aşıklarla yanarda,canım yandı diyemem
Gönül,gönlü bulunca, kendiliğin unuttu
Kendiliğin bilince,kendince bir yol tuttu
Hiç bir nesne bahâ olmaz,Seyri,akıl kadar
Akıldır , akıldan nasipsiz kalan kıl kadar
Akıl derki sen beni,Sabr ederken bulacaksın
Gönül akla haykırır , sabrın kendi olacaksın
Akıl yordamıyla insan,bulunurmuymuş ?
Akıl olmadan hiç, insan olunurmuymuş?
Titrerim aklımda sözler uçarken
Zerafet kalbimde dilden kaçarken
Halimi inan ki sana açarken
Darılırsın diye aklım çıkıyor
Meftun oldum didârına
sâfi gönül mimârına
Düşüp muhabbet nârına
Yandım Allah diye diye
Sözü zehir gibi,ne canlar alır
Yarası kapansa, hep izi kalır
Sesini duydukça ömrün kısalır
Cahilin dilinden Allah korusun !
İçin ağlasında gözün dolmasın
Çilekeş olsanda yüzün solmasın
yükünü taşıda,nasır olmasın
Kuluncun ayıya oğdururlar ha !
AN’LARSAN !
Aşıktan maşuğa varan o yollar
Fedayı can ile koştuğun kollar
Ümit meyvesiyle eğilen dallar
Apansız kırılınca bir gün anlarsın




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!