Hamza Kaya Şiirleri - Şair Hamza Kaya

Henüz 20’ sinde yağız bir delikanlıydı
Mert’ti sevecen bir yanı vardı
Vatan borcudur dedi çıktı yola
Hayaliydi, elinde kınalarla teslim olmak
Asker ocağına
Ağrı’ya yolcuydu şafakla

Salamadım yüreğimdeki kuşu enginlere
Gidemedim toprak kokan sevgiliye
Yıkamadım karton duvarları
Çaresizlik dedikleri bu olmalı

Yüksek yaparlar mapushane duvarlarını

Karın güneşi sevmesi gibi sevdim seni
Eriyerek, yok oluşa gülümseyerek
Karanlığın güneşi sevmesi gibi istedim seni
Bildiğim bir sona merhaba diyerek

Denizin güneşe kucak açması gibi

Hüzün çiçeği yine soldu yeşerip serpilmeden
Solmayacakmışçasına tebessümle bakarken
Hayalleri vardı mutlu olduğunu zannederken
Acımadan onu da aldılar yüreği kan ağlarken
Sevgisini aşığına sunmaya hazırlanırken
Dünya zindan oldu dalından koparılırken

Bitti artık o masum aşk
Dönüşü olmayan bir girdapdasın
Gidersen ağlamak yok ardından
Bir şey kalmadı gözü yaşlı kızdan

Masum bir aşk değil artık

Kahrolasın kader
Yine yaptın yapacağını
Bu muydu senin büyüklüğün
Yazık, yazık ki sana umut bağladım

Beklenen gün gelirde

Zamansız bir düştü
Geç kalmış bir gülüştü
Çalınmış, emanet bir ömürdü
Yarınsız bir sürgündü…

Özlemlerim yarımmı kalacaktı
Hayallerim böylemi noktalanacaktı
Bir sevdaydı yarım kaldı
Bir şiir yazdım o da yarımdı…

Acı bir kasvet vardı gecemde
Meçhul bir düş vardı sevgiliye
Çıldırtan bir isyan vardı içimde
Çaresizlik vardı bu ölüm gününde

Bir kez daha affetti ölümün pençesi

Küçük bir serçeyi boğazlayıp
Akan kanla ismini yazdım
Öyle ürkek, korkakça sevmedim
Benliğimi çiğneyerek sevdalandım

Gülümseyerek baktım