Hamza Kaya Şiirleri - Şair Hamza Kaya

Bir buket verdin, kurdelası kırmızı
Çiçekleri siyah dikenleri kanlı
Kokladığım hüzünle karışık bir sızı
Susan ben konuşan göz yaşlarımdı

Bir çiçek bana aşkı

Haykırmak geldi içimden
Maviliği seyrederken
Küçük kız beliriverdi aniden
Kayboldu tam bana yaklaşmışken

Ağlamak geldi içimden

Bir sigara yaktım,
Önceleri boşa savruldu dumanı
İlk nefesi gözlerim kapalı çektim
Sonra kalktım ve aynaya doğru yürüdüm
Karşımdaki gerçekten ben miyim?

Sevgiyle bakan bu gözler
Bir gün buz gibi sizi yakacak
Anlarsınız; Buzun nasıl yaktığını
Bu gözler bir daha bakmayınca.

Sevgiyle şakıyan bu dudaklar

Sevgiler ifade edilemezya bazan
Korkaklıktan mıdır gizlenir ya
Onun gibisi yanıyor yüreğimi kemirircesine
Özledim anne, söylemeyi beceremesem de

Boynuna sarılmak, öpmek koynunda ağlamak

Baş edemedim anılarınla
Silinmedi senden sonra
Sen gittin kara toprağa
Ne kaldı bir tutam saçından başka
Gitme diye yazdırdım mezar taşına
Okurda gelir misin buralara?

Köşe başının en yaşlı dilencisiydi
Açlıktan nefesi kokmuş, gözleri fersizdi
Ekmek parası diye el ayak öperdi
Bir gün mendiline bozuk para yerine
Kurumuş bir gül atıldı