Günlerden çarşamba yirmibeş ocak
Sabahın yedisinde uyandım ancak
Dışarda kar yağıyor içerisi sımsıcak
Seninle yürüyünce soğuklar aşılacak
Doğrusu gece boyu hep seninleydim
Kim istemez yari ile gezmeyi
İhmal edermi gülü sevmeyi
Kim sevmez alyanağı öpmeyi
İncitirmi o güzelim sineyi
Kim istemez umut ile yaşamı
Anlatma bana sevginin yüceliğini
Varsa kalbinde yaşayalım sevgiyi
Yaşanmadan olurmu gerçekten
Her anımda seni yaşamak var iken
Deli bir pınar gibi akıp geçmek
Uzaydaki yıldızlar
birbirine değmiyor
Yörüngesi bellidir
milim yoldan şaşmıyor
Seven gönüller bilir
sarhoş pervane gibi
Şubatın son cumartesi günüydü
Güneş epeydir böyle doğmamıştı
Camdan içeri süzülerek ısıtıyordu
Gayet sakin ve sesiz bir eda ile
Seni görüyorum der gibiydi sanki
O an yüreğimde fırtına kopuyordu
heycanla dokuduğum büyük aşk sayfası
bekliyorum o güzel günler gelecek diye
beklemek çok zor umutlar tükeniyor
rüyamda koşarak geliyorum sana
bedenim bedeninde uyansam rüyam gerçek olsa
hüzün dolu gözlerimi sevinçle sana açacağım
Vazgeçmem feryat etsende
İçimde yükselen bir alevsin
Dünyama ışıyan bir meşalesin
Beni mesut eden aşkındır gülüm
Soramıyorum gönlüme sebep
Gözlerin ilk bakışta beynimin kıvrımlarını deldi
Allahım neydi bakışlarındaki o keskin hüzmeler
Sersemlemiş gibiydim kendimden geçmişim
Bakışlarındaki ruhumu arayıp durdum nicedir
Şiirlerini her okuyuşumda sarındım kirpiklerine
Hani demiştim güzelim sana
Ya dünyam kararmadan gel
Yada hiçbir zaman gelme
Dargın ayrılmıştın o zaman
Umarım artık hak veriyorsun
Ne hatalar ettiğini biliyorsun
Seni düşümde gördüm dün gece
Varlığına pişmanlık duyar gibiydin
Tarumar olmuştu siyah saçların
Yalvar yakar olmuş bir halin vardı
Ecel şarabındanmı içmişsin yine
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!