1972 İstanbul Doğumluyum.Erzincan Refahiye’liyim.İstanbul’da yaşıyorum 8 yaşımdan beri şiir okuyorum.Sanatın her dalı çocukluğumdan beri ilgimi çekti.
Eğitimimi Genel muhasebe ve finans üzerine yaptım.Yıllarca bu sektörde çalıştım.
Şu anda Radyo programcısıyım.Medya City dergisi haber müdürüyüm.Konuşmak ve insanlarla iletişim kurmak bir sanattır.Yaptığım iş her ne olursa olsun,en iyisini yapmak isterim. Bir yarışmada şiir okuyanlar arasında birinci oldum.Şiir ve hikaye okumayı çok seviyorum.
Bu alanda isim yapmak istiyorum.İnsanla ...
Her şeye küstüm de,
Bir sana küsemedim sevdiğim.
Kalemi mi bile kırdım.
Ne şiir yazarım artık,
Ne de mektup.
Kapattığın kapılar her dem açık bana biliyorum.
Ne güzel bir maceraydı seninle hayata başlamak…
Doksandokuz senesinin yazı seni bana getirdi bebeğim…
Hiç bir şey yiyemiyordum önceleri ne zordu anne adayı olmak …
İki ay olmuştu haberin geleli …
Uyumak istiyordum sürekli hissettiğim tek şey kalbinin atışıydı önceleri …
Üç aylık olduğunda ilk defa gördüm seni …
Bu kadar mıydı?
Ardına bakmadan çekip gitmek
Bu kadar kolay mıydı?
Çok mu kızdın, çok mu darıldın?
Yalancı dünyanın yalan mavisine
Gittin de ne oldu
Ne sevdiğin kadar seviliyorsun.
Ne özlediğin kadar özleniyorsun.
Yerine başka sevgiler koyamasan da,
Allayıp pullayıp, kalbini açtığın kapılar
Bu gün sana da yabancı...
Ey yolcu yolun sevda yoluysa
Ben beş yaşındaydım sordum babama
-‘’Sen ne iş yapıyorsun baba? ’’ diye
-‘’Pilotum ben’’ dedi.
-‘’Ne demek dedim pilot olmak’’
-Gökyüzünde uçan bir uçağı gösterdi bana.
-‘’Bak dedi görüyor musun onu? ’’
Bir gün yolda yürürken çarptın bana,
O gün hala aklımda…
Hatırlayınca, kalbim yerinden fırlıyor sanki.
Ama seni unutamıyorum,
Kahretsin!
Bu hayatta senden baksa kimsem yoktu,
Mektubunda,gözümde tütüyor demişsin şimdi,
Bir ucu denize uzanan dar sokağımızın,
Arnavut kaldırımları bile,
Hatta,hacı İsmail efendinin tahta kepenkli bakkal dükkanı,
Hangi zat-ı muhtereme ait olduğunu pek bilmediğimiz,
Önünden her geçtiğimizde,o küçücük ellerimizi açıp,
Babama hasret büyüdüm.
hem anam hem babam oldun.
‘-Anası ölen yetim kalır’ oğul derdin
Sen gittin yetim kaldım Ana
Erzincan’ın karlı dağlarında,kel dağın eteklerinde
Darda kaldım ana…
Beni sensiz bıraktım
İkimizide yaktım
Seni sana bıraktım
Ağlama sevdiğim, ben gemileri yaktım.
İkimizin yerine uyudum
Düşersem koynuna bana huzur verebilirmisin?
Kara saçlarıma ellerin değermi kimsenin değmediği gibi?
Gözlerime bakarmısın kimsenin bakmadığı gibi?
Düşersem koynuna bana huzur verebilirmisin?
Korurmusun beni dünyanın tüm yalanlarından?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!