Teninin kokusu tenimde kaldı,
Gözlerin aklımda gözümde kaldı
Ellerim kelepçe,mahkumum sana
Aşk pusulasını şaşan sevgilim...
Ben senin mahkumun,sen kumdan kale.
Gözlerimi neden alamıyorum senden
Acaba bu aşk mı yoksa rüyamı
Rüyaysa hiç uyandırmayın beni
Uyanırsam biterim uyanırsak biteriz biz..
İstanbul kadar güzelsin İstanbul kadar rüya
Hani,kimse yokta, öylece tek başına kaldım dersin,
Dimi şimdi bu dünyada.
Elimi kime uzatsan, el veren yok,
En yakınlarım bile sırtını dönmüş bana,
Ne oldu açılmıyordu telefonların yoksa?
Her çaldığın kapı yüzüne mi kapanıyor?
Bir gün gidersen eğer,
Git ardına bakmadan...
Dönmek istersen eğer,
Vur ayaklarına bir kilit...
Gelme! İstemem, git!
Ne kadar verilse de o sözler,
Gözlerim bırak gözlerinde kalsın.
Salacak'tan Alsanca'ğa uzaklara dalsın.
İstanbul gibi olmalı adam.
Sevgisi kalbi kaplamı sahip çıkmalı,
Fethi zor Fatihi tek olmalı.
Bir varmış bir yokmuş diye,
Masallarla yaşamaya o kadar alıştık ki,
Gerçek suskunluğumuzda gizli.
Sustuklarımı konuşsam, sözcükler ağlar.
İçimde dindiremediğim sesimdin sen.
Kapkaranlık bir gökyüzü, yalnızlardan daha da yalnızım.
Sesimi duyan yok,sesimi kesti karanlığın.
Karanlıklarda aydınlığı arıyorum; neden mi?
Her şeye inat,herkese inat
Ellerimle, pembe bir dünya kurmuştum kendime.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!