Halis Aydın Şiirleri - Şair Halis Aydın

Ateş yüzlü bir kadın var
Kirpikleri duman duman sevda tüten
Yorgun bakışlı, ama bir o kadar içten
Ateş yüzlü bir kadın var
Ateşi kendini koru hala yüreğimi yakan

Ankaradayım
Biliyorsun
Sen Bana bir o kadar yakınken benden uzakta
Adına hasret diye yazılmış kentin,
Çankırının
Yüzün gibi aydınlık bir ilçesindesin

İnsanız biz insan
Kimi zaman
Üstü örtülmeyen bir kanalizasyon çukurunda
Bir sarhoşun elindeki neşter dehşetinde
Baba parası ile alınmış lüks bir otomobilin
Maganda dehşetinde

Sevdiği kimse yok
Nede seven Yüreği
Yüzü boya tenekesine daldırılmış metal misali
Mekanik beyni çirkindir dili
Kendini insan sanar yaşarda gider

hüzünlerle yoğrulmuş bir kadın
İyi bir ana, kimi zaman sevgili,can, dost
Ilık bir nefes hani
Dünyama can veren güneş
Acılarını yüreğine gömüp
Hiçe sayar kendini benim için

Gecenin en alışılmadık en koyu en zifiri acı deminde
İçli bir Türkünün hüznündeyim
Yare gidem yare gidem off
Hüzün dağılıyor gecenin efkarının orta yerinde
Karşıda soluk ve tedirgin yanan bir ışık

Sevdam eşkiyadan
hesap sormak misali gülüm
Sevdam dağda, sevdam kırda,
Eli tetik kan uykusunda

Umut ektim herbir yana

Yüreği, yüzü kadar güzel olmayan bir kadın
Bir hırs, bir olumsuzluk abidesi o

Yüzü ay kadar güzel
yüzü bebek saflığında masum
Ama yüreği,ah o yüreği

Aşkın Ordunayus Profesörüydü bakışların
Hoşuma gitti doğrusu
Sinüslerimin azdığı bir günde
Başağrılarıma iyi geldi hani

Bugün hüzün ektim yüreğime unutma

Bu sevgi zamanla azalır sanma
Umutsuz bakan gözlere kanma
umutla uzanan ellere elimiz uzanmaz sanma
Elbet kavuşuruz bir gün sakın ha unutma

Sevda yolları taşlıdır be gülüm