Halis Aydın Şiirleri - Şair Halis Aydın

Gül dalısın sen gülüm
Gül dalısın
Yüreğ inden yüreğime umut taşıyan
Bal arısı

Gülsün sen gülüm, gülsün

Gecenin en alışılmadık acı deminde
İçli bir Türkünün hüznündeyim
Güneş hiç doğmamalı
Çünkü gece sırdaşım
Karanlık tek çarem
Ve göz ucumda dahada kararıyor hüzün

Sana ılık bir merhaba diyebilmek
Isırmak dünden kalan
ve Seninle paylaşılmış bir dilim ekmeğİ
İşte mutluluk bu,sevinç bu

Ne mutlu ne yelken açmak

Bir sevda yangınıdır içimizde tutuşan
Görülmemiş bir kordur için için yanan
Bu ateşde bizimdir gülüm sevdada korda

Sevdadır gidilmek istenen yol
Ve uzunda olsa yol

Hüznüm,kederim
Yaşamda asılı kalan yaşama Sevincim
Sevdiğim,
Yürek yangınım

Hiç hesapsız,

hüzünlerle yoğrulmuş bir kadın
İyi bir ana, kimi zaman sevgili,can dost
Ilık bir nefes hani
Dünyaya can veren güneş
Acılarını yüreğine gömüp
Hiçe sayar benim için kendini

Can dostum serdar
Candan ötede can
Yüreklice ve içten
Yürekte beslenen yüce bir duygu o
Dostların şahı
Yanıbaşımda ve en zoranımda omzuma umutla uzanan el

Delicesine bir aşk bu
Günlerden arta kalan bir zamandı
Aylardansa kasım
Hava yorgun,hava telaşlı ve üzgün
Zemheri delisi bir kıştı sanki
Üşüyordum ellerim üşüyordu

Selam verdi almadılar
Adam diye saymadılar
hayal deyip görmediler
Adem oğlu biri geçti gördünüzmü

Bilim dedi fetva dediler

Bilmediğin şeyler var
Hadi desen şahlanacak
Hadi desen çıkıp düşecek yola
Bahar tadında bir bakış olsa
Yerinden fırlayacak bu yürek
Anlamsızca yargıladığın zamanları düşün