Tek heceyim ama heceler benimle canlanır,
Kelimeler tükendiğinde hep bana bağlanılır,
En çaresiz anlarda sırtıma yaslanılır,
Benim adım aşk, hayata anlam katan ben’im.
Sevgililer benim için yürürler sahilde,
Yaşamak anlamsız geliyor bana bazen.
Diyorum ki niye varım ben, niye?
Olmasam da olurdu şu yalan, şu sahte dünyada.
Hem daha iyi olurdu diyorum;
Bensiz belki yaşam da anlam kazanır,
Rahat bir nefes alırdı.
Vazgeçemem, diyorum ne olur anla artık
İnan ki sen olmazsan, şu hayat bana kapkaranlık
Bak, duygularım hiç olmadığı kadar karışık
Şimdi iyi dinle; bir sen varsın bu âlemde bir de ben
İstersen “hayır” de istersen “yeter artık”
Tarifsiz bir sevinç sardı bugün ruhumu
Ben, olanı diyeyim, siz de yapın yorumu
Kişi sevdiği ile beraberdir, sözü varmış
Sözün sahibi söz sultanı Resulullahmış
Sus yüreğim sus, anlatma her şeyi
Ayıptır, günahtır; sakla kendine bildiklerini
Anlarız, çare buluruz diyenlere sakın inanma
Duyarlarsa söz olur, ferman kesilir; unutma
Sus yüreğim sus, anlatma her şeyi
Koşuyorum,
Vefasızlığını, umursamazlığını unutarak
Ve her şeyi arkamda bırakarak
Sana herkesten önce yetişmek için, durmadan
Koşuyorum…
yağmurun öfkeyle cama vuruşu
hatırlatır her an seni
bardaktan boşanırcasına
bir aşktı bizimkisi
buhara doyan bulutun
isyanı gibi bir aşktı
Bir ucundan sımsıkı tutarak
Ve kabrin soğuk bakışlarına aldırmadan
Susamış birinin çeşmeye koşması gibi
Koştum ölüme doğru, umarsızca
Ama olmadı, başaramadım
Yaşıyorum yine, yaşıyorum işte
Bazen iliklerine kadar duyarsın yalnızlığı
Etrafta tanıdık bir yüz ararsın
Başını çevirirsin her seslenmeye
Gözlerin kapıda, kulağın telefonda
Beklersin, beklersin ama nafile
Ne bir ses vardır, ne de bir seslenen
Kandırıldım yapmacık gülücüklerle,
Aldatıldım içi boş ve sahte sözlerle,
Baş başa bırakıldım kederli gecelerle,
Bilmem yaşasam mı yaşamasam mı?
Yağmur ıslatmaz, soğuk üşütmez oldu,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!