Halil Şakir Taşçıoğlu Şiirleri - Şair Ha ...

Çok zamandır sendeydim, hiç hayrını görmedim!
Sende kalan gönlümü, almak için geldim ben...
Yoksun diye bahçemden bir gonca gül dermedim;
Desem çok mu, "madem ki senin için eldim ben..."

Şimdi kendime geldim, sana gelmedim ey yar!

Gemiler mi çok çürük, göçmenler mi çok ağır?
Yoksa deniz birinin hıncını mı alıyor?
Ummanı çığlık aldı, bu yara nasıl soğur?
Yola çıkan göçmenin hepsi suda kalıyor...

Biri dur desin artık, bu acı katliama!

ŞERİATIN HAKKI DOKUZ

Alzaymır ya da diğer adıyla yaşlılıktan olmalıydı…
Annem o kadar sıklıkla anlatıyordu ki anılarını, ben de bıkmadan, usanmadan dinliyordum onu. Doluktu...
Yutkundu... Adımı anlatmaya çalışıyordu… Üstten aşağı beni, sanki ilk defa görüyormuş gibi inceden inceye bir süzdü;

_________İçimdeki çocuğu gözledim yağan karda...

Elde tahta çantalarla, ilk okula giderken...
Ne soğuklar yerdik de, umrumuzda değildi!
Zorumuza giderdi, kalkması sabah erken;
Eğri, büğrü yollarda, hep boynumuz eğildi...

Aşk şiiri yazarsın, derler; "yaşından utan! "
Düzene bir laf söyle, hazır; "siyaset yapma! "
Hiciv yaz, gör bakalım, var mı elinden tutan;
Sen dini şiirler yaz, doğru yoldan hiç sapma...

Düzene övgü yazsan, yafta hazır; "yalaka..."

Düşman artık ülkelere, bizzat kendi girmiyor...
Hepsi dublör kullanıyor, sağ gösterip sol vurup!
Haçlılar hep bir olmuşlar, arza huzur vermiyor;
Her gün başka bir devleti yakıp, yakıp kavurup...

Ortadoğu bataklığı, timsahlara yurt oldu!

Aşk nedir hiç bilmezdim, öğrendim bivefâdan!
Gülmedim bir kez olsun, derdim cevr-ü cefâdan...

Yaşamaktan da zormuş meğer aşk denilen şey;
Bir kez de ben gülseydim, n'olurdu bir defâdan?

Ayağımın altında eziliyorken gölgem,
Temmuzun kor ateşi beynimi delip geçti!
Cennetin bir parçası canım Akdeniz bölgem,
Gezindiğim sahiller, önümden gelip geçti...

Kumsallarda insanlar sıçrayarak gezerken!

Dikildi gökdelenler söndü sıcak bakışlar!
Nerde eski bayramlar, esamesi yok artık...
Herkeste ayrı tafra, ayrı dudak büküşler!
Allah'ın selamına tüm insanlar tok artık...

Bal dökülen dillerden ne sohbetler dinlerdik!

Bilmiyordum vizyonun ne demek olduğunu (!)
Meğer vizyon, burnunun ucunu görmemekmiş!
Bilmiyorlar ki halkın hep saç, baş yolduğunu;
Meğer vizyon, yaşarken rahata ermemekmiş!

Öğrendim ben nihayet vizyon denen illeti,