Halil Şakir Taşçıoğlu Şiirleri - Şair Ha ...

Aksini söylemez bence hiç bir kul,
Okumak, öğrenmek, emr-i ilâhi.
Hayatta lüzumlu önce bir okul.
Câhillik belâdır başa billâhi...

Arama, hiç sorma, neden-niçinde

Gece gündüz muallâkta
Döner şu divâne gönlüm.
Eller Hakta, can Hallâkta
Anar şu divâne gönlüm.

Hülyalara dala dala,

Davete icabeti, ben de iyi bilirim,
Israr etme ne olur, bir yol bul, sen bize gel.
Yaptıklarım naz değil, koşa, koşa gelirim!
Israr etme ne olur, bir yol bul, sen bize gel...

Ben de gelirdim lâkin bir yığın engeller var.

Kaç asırdır ayaktasın, tek başına ulu çınar?
Yıkılmadan, öyle dimdik, ne de mağrûr bakıyorsun.
Bulutlar sevgilin olmuş, dallarına kuşlar konar,
Sular kendi mecrâsına, sen kendine akıyorsun...

İstanbulda, Gülhânede seyrettim ben seni çınar.

Âli Osmanî de bir pîri fâni,
Bir evlât büyütmüş hayli yabâni..

Ecdâdı oğluna tamamen yükmüş
Anadan, babadan sanki büyükmüş
Çok uğraşmış baba, çalışmış durmuş,

Yine ilkbahar geldi, açtı mor menekşeler!
Zümrüt gibi yeşerdi, şenlendi tüm köşeler.
Canlandı bütün doğa, canlandı kuru dallar!
Çınarlar yeşillendi, yeşillendi meşeler...

Bademler çiçek açmış tüm dalları kar gibi!

Gönül, benim derdim seninle değil,
Seni vuran keman kaşa kırgınım!
İster kırıl, ister yay gibi eğil,
Kaşa değil, uçan kuşa kırgınım!

Baharla uyandık, yazın tozuttuk!

Nâmerdim değişirsem dünyayı bir taşına!
Sensin bu dünyadaki varlığım, bereketim.
Rastlamak mümkün değil benzerine, eşine
......Bu füsunkâr topraklar, benim tırnağım, etim
......Cennetin yeryüzüne aksidir, memleketim...

Olur mu şehâdetin hiç boşuna Mehmed im?
Olmasan onurumuz, ayaklar altındaydı!
Ben, o serzenişleri, acılarımdan dedim.
Senin makamın Hakk ın, hem en üst katındaydı...

Ölü demeyin diyor, şehitlere yaratan!

Siyah mürekkep gibi geceden kara sular...
Çıt çıkmayan geceyi, yıktı paslı bir mandal!
Bataklık dolu gölde beklerken tüm pusular!
Çıktı bir barınaktan, beniz sarısı sandal...

Saz dolu gölün suyu, ince uzun kamışlar...