Halil Şakir Taşçıoğlu Şiirleri - Şair Ha ...

Yaz deyip duruyordunuz, geldi işte, yaz da geldi!
Hangi sene gelmedi ki, neden sararıp soldunuz?
Ayvalar açmıştı çoktan, karınca yerleri deldi
Zaten haber de vermişti, boşa tedirgin oldunuz...

Arpaların benzi attı, esmerleşti tüm buğdaylar!

Kaç kez söyledim sana gelme üstüme sakın!
Sense beni her işe yapıyorsun ya joker...
Yüreğim yatak sardı tamirhaneye yakın,
Marş da basmıyor artık, dönmüyor işte teker!

Her yere koşturduğum o günler eskidendi,

Yazamadım bir türlü kalpte yer edenleri,
Ya kelimeler bitti yahut da ben tükendim...
Kimler geldi bu hana, unuttum gidenleri!
Andıkça o günleri, kırdım kalemi kendim...

Dön de bir bak maziye nasıl günlerdi onlar?

Bir ömür, bir gün gibi geçer o bakışlarda...
Cennet bile yanında, kuru saha görünür.
Mevsimler bahar olur, gelmez karakışlar da
Bir tebessümün yeter, her yer vâhâ görünür...

Çekme kendini naza, güzelsin dedik diye

Bağlandı şu gözlerim çözülmüyor ufuktan...
Onlar aradığını kaybetti hem de çoktan!
Hiç ümidim kalmadı gönlümde mutluluktan...
Kurduğum hayallerim söndü gitti hiç yoktan!

Antalya-1999

Anasını satarım, ben bu aşk i l l e t i n i n!
Matah bir şeymiş gibi herkes düşmüş peşine!
Z ı r n ı k aklı var ise şu a ş ı k milletinin...
Aşk güzelmiş de bunca, gözyaşının işi ne?

Ben aşk nedir bilmezdim, öğrendim bivefadan!

Ne zaman haksızlığa karşı durmak istesem,
Birileri ağzıma ellerini kapatır...
Yapılan kötülüğü yüze vurmak istesem,
Hiç sormazlar, dilimin altında neler yatır...

Ben doğruyu söylemek istiyorum tık nefes!

Düzene bozulurum, yıkmak gelir içimden!
Düşünürüm nafile, gücümün boyu kızmak...
Tepki gelir karşıdan, hem en ağır biçimden!
.....Derim; neyine adam kalemle kuyu kazmak?
.....Zannımca en güzeli aşk şiirleri yazmak...

Görsen anlar mısın ki, acaba ne haldeyim?
Gözlerimdeki yaşlar, yakar düştüğü yeri...
Rengi ruhsarıma bak, bir gör ne ahval deyim?
Gel de döndür bakalım, eski halime geri...

Bana yaptıklarını yapamazdı düşmanım...

Öyle çok bekledim ki bahar gelecek diye,
Hazanla buluşalı aylar oldu, gelen yok...
Yapraklar hep döküldü, ayaz çöktü vadiye!
Kar üstünde koşalı aylar oldu, gelen yok...

Doğada bir tel saç yok, kelleşti hep dal, koğuk...