Halil Manuş Şiirleri - Şair Halil Manuş

Namusuna yan göz ile
Bakılırsa görürsün sen
Üstüne kulp kem söz ile
Takılırsa görürsün sen

Güvenipte varlığına

GÖZETİRSİN

“Ol” deyip de yarattığın..
Gözetirsin kullarını
Akıl verip donattığın..
Gözetirsin kullarını

GÖR HALİMİ

Sorma nasıl olduğumu
Hele bak da gör halimi
Aşkın ile solduğumu
Hele bak da gör halimi

Düşünceler sıra sıra
Kimisi ak kimi kara
Din adıyla dine yara
Açanları görmedin mi?

Başı olmayan son gibi

GÖRDÜN MÜ?

Uzaktan hoş gelirmiş
Davulun gümlemesi
Halik’a boş gelirmiş
Balığın bilmemesi

Söyler misin? Acep neden
Anlamazsın beni gönül
Çalıp durdun bin bir telden
Dinlemezsin beni gönül.

Bir gül olup bitmedim mi?

Gönül niye kabarırsın
Dolup akmadıktan sonra
Yâre niçin darılırsın
Aşkla bakmadıktan sonra.

Sırt dönmüşsün güzellere

GÖNÜL KUŞUM

Başkası değil kendi nefsimi
Ele gelsin diye yeresim gelir
Tâ! Baştan tırnağa bütün derimi
Tefe girsin diye geresim gelir.

GÖNÜL-8

Bin bir hile bin bir dümen
Yalan dolan tümen tümen
Kırdığın bir kalbi hemen
Sarmaz isen ağla gönül

GÖNÜL DAĞI ISSIZ, ACEM KIZI KİMSESİZ…

*Bozkırın Tezenesi Neşet Ertaş’a ithafen

Esti yine sam yeli salladı çınarı kökünden
Koca çınar dirense de yorgun düşmüştü yükünden