Halil Manuş Şiirleri - Şair Halil Manuş

YOL EYLEDİN

Ele konuşurken dili
Bal eyledin, bal eyledin
Yar kendine bu garibi
Kul eyledin, kul eyledin

YONCALAR BİÇİLİRKEN GELECEĞİM

Havalar sisli buralarda Gülüm
Sen hayalimdesin, ben iki büklüm
Ayrı kalmak senden, en büyük zulüm
Özlem, hasret ne varsa sileceğim

YAYLAR EĞRİ

Sis kaplamış dört bir yanı
Az ötesi görülmüyor
Çeriler doldurmuş hanı
Rahat rahat girilmiyor

YİNE GÖNLÜME SEN DÜŞTÜN

Gitmesine gittin de bak
Yine gönlüme sen düştün
Şükredip adadım adak
Yine gönlüme sen düştün

YETER ALLAH’IM

Ne sevgi var ne de hürmet
Yeter Allah’ım yeter
“Dur” deyince bu zulmet
Biter Allah’ım biter

YETER BANA KULUM DEMEN

Rabbim senden ne isteyim
Yeter bana “Kulum” demen
Sensizliği ben neyleyim
Yeter bana “Kulum” demen

Olmaz ya! Hani, olursa
“Gitti” dersin soranlara
Şiirimi okurlarsa
“Bitti” dersin soranlara

Mahzunken eğik ya başlar

ZOR MU, SÖYLE…

“Var mı gelen” denilince
Zor mu söyle “varım” demek?
Hakk’a hizmet istenince
Zor mu söyle “varım” demek?

ZÜL EDERLER

Üç beş kuruş verip önce
Kapılarda kul ederler
Gün gelip işler bitince
Paspas gibi çul ederler

ZEKÂT İLE SADAKA

Nice ayette vardır
Açta bir bak kitaba
Fakirlerin hakkıdır
Zekât ile sadaka