Halil Manuş Şiirleri - Şair Halil Manuş

Cevaptır toprağın duasına yağmurlar
Rüzgarlarla raks eder şükründen çimen


Yükselerek boy veren aciz tohumlar
Boyun eğer olgunlaştığında hemen

ÇOCUKLARIMIZ

Evlerin süsü neşesi
Ailenin baş tacıdır
Eşlerin tek sermayesi
Gönüllerin ilacıdır

Acele etmeden yoldan
Dura dura geliyoruz
Hak mührünü dört bir koldan
Vura vura geliyoruz.

Tükenmez ki ilmin dibi

ELBET HESAP SORACAĞIZ

Gülen gülüp geçsin şölenime, toyuma
Delikanlım “aklımda” de ama uyuma
Onca soysuz küfrederken ata soyuma

Hoş görünseler de sana
Boş sözlere kanma gönül
İç Kur’an-dan kana kana
Ateşlere yanma gönül

Gitme peşinden kininin

Bilinen şu ki hakikat
Asıl azmaz bal kokmazmış
Kalp gözünle et ki dikkat
Sular boğmaz kor yakmazmış

Köşe bucak diyar gezin

KALEMİN SUÇU NE?

Dilinde aynı söz, aynı nakarat
Dinledikçe gına gelir insana
“Adamım” diyende kızarır surat
Hiç mi söylemediler bunu sana?

-MİŞ, -MUŞ, -CAK, -CUK

Vaatler verdin allayıp pullayıp
Dinlettin, kelimeleri ballayıp
Aldın oyları yüksekten sallayıp
-Yaptıkların ortada; -miş, -muş, -cak, -cuk

Neler gördüm dinle neler,
Söylesem de söze sığmaz
Sıralasam birer birer
Tek tek saysam, yüze sığmaz.

Kafa sıyırdı veliler(!)

VURULMUŞUM TÜRKİYE’M

Usanıp bıkmam hiç, bin kez de desem
Vurulmuşum, vurulmuşum Türkiye’m

Sevdan ile yanmaktır tek sermayem