Halil Kıvrık Şiirleri - Şair Halil Kıvrık

Bu daha zemherinin iyi günleri
ayıbın dostları
henüz kozlarını kullanmadılar kınamaya karşı
kıyakçılığın sonu ayakçılıktır

meşru

Benim de huyum bu işte
sokaktan çocuklar geçer içimde

ilk aşkı
ilk karla tanıştırırım zemheride(yaşamın doğasını bilsin diye)
aliş, zeliş ağlarda gözlerimde- üşümez

Yeni bir sabaha ve güne meşk ile tüm arkadaşlara merhaba merhaba Kalbimizin orijin noktası. Şu saatlerde munis bir yağmur karların üzerinde barışık çözüyor katılaşmış buzulları galiba, doğanın sevinç gözyaşları bu yağmur bulutlar üzresi doğanın iyi huylu tabiatında...

Dokunmanın-tanımanın ve algılamanın ilk eylemi torunumdan
Bireysel özgürlük zorunluluğun eldesidir

düşünmekten çok yaşamayı düşündüğünde,
yola düşüyorsun,,
bu yolun

Güzel zaman dilimiydi akşamdan geceye
beyaz güvercinlerin gübreleri mezemiz oldu kırmızı şarabın yanında
zeytin dalları arasından dolunayı farkettik şerefsizim.

Hayata hınzırlığı tutmalı insanın
Natürmord hayatın en dinamik cevheri aşk

Bu senin;
emekle ve emekte pişmiş olgunlaşmış iyiliğin-doğruluğun
ve
güzelliğin hayat.

cansın sen

Olimmposta yaktığımız
tahta parçalarının verdiği sıcaklık
öğle paydoslarında çay molasında
sırtımı çevirirken yükselen alazlara
ısınıyordu kanım sana

Meselenin garip tarafı ne biliyor musunuz
bilinen garibanlığın bilinmezlik ile
örtüşmesinin
üstü kapaklı
üstün körü bililenin
ülen de git şurdanlığındaki

Senin nasırınım aşk
kazısan
tırmalasan da
birikirim zoruma harcadığım emek ile
sırrım.

Suskun ırmaklara karışan gözyaşlarını
daralan yüreklere şikayet edercesine bilincin kuruması bu
... Ahmaklık.
......Bilinç!
........duygu!
özümseme;