"Biz" olamamak ne acı
Oysa olabilirdik
hatalarla birbirimize baş tacı.
İki yürek olmadı yan yana
olmalıydı
Yanmak kadar kolay değil sönmek
Her gece bıkmadan çökersin kalbime
Hani yoktu bizde dönmek
Var mıydı ecel gelmeden ölmek ?
Sorar oldum kendime
Uzattım ellerimi yüreğine,
Dokunamadım.
Sönmek,
Kolay değilmiş yanmak kadar.
Ölmek,
uzak değilmiş sandığım kadar.
Sonbaharda gibi döküyorum yapraklarımı
Son bahar günüymüşüm gibi hüzünlüyüm.
Yine sensiz bir gecede
bir poyrazla dökülüyor hecelerim.
Her şeye rağmen bak!
ben yine seni hecelerim.
Sönmek Kolay Değil Yanmak Kadar - I
Kapılırsın bir gülüşüne
Eker hemen tohumu kalbine
Tohum filizlenir yüreğinde
Sarar tüm vücudunu
Sarmaşık gibi,
Sonunda sokaklardan
müsterih bir halk çıkacak olsa
şöyle bir yaz günü göğsümden,
kimse bilmez ama
razı olurdum çiçeklerin en güzelinden,
bana kalanın diken olmasına.
Aşağıda kaldı uçurumlar, alçakta
gün yüzüne çıkmak istiyorsan
yüreğime tutun, gözlerime doğru tırman.
Nihayetinde;
Gözlerimin kahvesinde ömürlük bir soluk al.
Bu sine vurgun gözlerine
Sana gitmeyen yollarda mecalim yok,
yok derman dizlerimde
Bu sine vurgun senin gözlerine
Yanmam, yanamam başkasının közleriyle
Üfür dökülsün küllerim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!