Sen, karanlıkta aradığım bir penah,
işlemekten korkmadığım tek günah,
kocaman bir aşk için girizgâhsın.
Ben, sen sözcüklerinden zuhur bulmuş bir lisan,
meymenetten yoksun, dilhun bir insanım.
Ciddi bir iştir kendini şair sanmak,
kelimelerle sevişmek, kelimelerle savaşmak.
Gömleğin düğmelerini iliklercesine dizmek dizeleri.
Bir gaflet,
tek yanlış heceyle gündüz döner geceye
karartır yüzünü zalimce.
Şehrime bahar gelir de
bilmem gönlüme uğrar mı?
Yüreğin yüreğimle bir olmadıkça
gönlümde çiçekler açar mı?
Gözlerin gözlerime değmedikçe
güneş ışık saçar mı?
Sensin en sevdiğim manzara
Çünkü
Seni gördüm her yerde, baktığım.
Sensin en sevdiğim nakarat
Seni duydum her şarkıda, dinlediğim.
Sararmış bir yaprak
İçten içe kurumuş.
Mağdur,
Gece kadar karanlık,
Ellerin kadar soğuk
O saçların gibi dalgalı,
Var halâ gözlerimde
yaşıyor cismin.
Yankılanıyor kulaklarımda ismin.
Yok gerek bunu meraka,
boş verdim, bıraktım zamana.
Gelince zamanı gömülür gözlerimde cismin.
Yüreklerinizde çizikler, farksız hepsi meta.
Sonu gelmeyen bu tragedyanın gamı
umursamaz benliklere vurulmayan gemdir.
Bu saltanata kulluğa ne gerek var ?
Yazıp çizmenin ne anlamı var ?
Sönmek kolay değil yanmak kadar
Unutmak mes'ele
Aklında bin bir vesvese
Kalırsın karanlıkta her hece
Bir ışık beklersin kuytu köşede
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!