be Azrail, yok işte
kalmadı bende çekilecek can
kesseler, damarımdan yok akacak bir damla kan
ne diye gelir durursun her gece
Senden önce geldi
Sözlerim, gözlerinin esiri olmuştu
Sesiz çığlıklarla feryat ediyordu kalbim
Durmadan seni arıyordu bedenim
Bi çare...
Özlüyordum seni; konuşurken, susarken, bakarken
Bi çare...
Acımasızsın
Gözlerimden kalbime sızdın
Kalbimdeki en sancılı sızısın
Sızılarımın en keyifli kısmısın
Sen de böyle bir kızsın
Karanlık göğü aydınlatan şimşek
ne güzel şeysin sen öyle
Rabbın öfkesinin timsali gibisin.
Sana eşlik eden sağanak
ne güzel şey öyle
Rabbın rahmetinin timsali gibi
Sığınıyorum karanlıklara yine
aysız gecelerde,
yürüyorum boş sokaklarda
Bomboş bir bedenle.
Aklımdan geçenler
Ne kadar da darmış bu şehir
Yüreğin gibi
Bi ben sığamadım içine
Gözümde harabe bu şehir
Gördüm dibi
Sudan eser yok,
katılaşmış kalbim.
Değişmiyor ritimler.
Hislerim uçmaktan bihaber kuşlar gibi
Kanatlar,
kanatlarım
Cennet,
aşkın, sen hali
yokken sen cennet zayi
Ah annem, sen şefkatin emsali.
Senden bana, yağmur gibi bu silsile
Kalbime dolandı sen diye bir ezgi
Hem söyledim, hem dinledim.
Yüreğimin sesine karıştı ezgi
Ben söyledim, ben dinledim.
Namütenahi aşkımın ilham perisi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!