Halil Aydın Şiirleri - Şair Halil Aydın

SONBAHAR GELDİ;
Yavaş, yavaş sonbahar geldi
Hatice’m;
Göçmen kuşlar geçtiler;
Gökyüzüne doğru uzanmış
Çamlar üzerinden Hatice’m,

Yavaş, yavaş sonbahar geldi
Hatice’m;
Göçmen kuşlar geçtiler
Gökyüzüne doğru uzanmış
Çamlar üzerinden Hatice’m;
Öncüler dönüyorlar arkalara

TOPRAK KOKUSU
Sabahları erken uyanırsan
Hele birde ortam hafif nemliyse
Toprak kokar buram, buram
Hele birde hafif, hafif yağmur çiselerse
Ağaçtaki çiçekleri, yeşil yaprakları

Harmanlı derede büyükçe bir tarla
Sulanır her sabah gözyaşlarımla
Hava bacım uyanda bir bak
Viraneye dönmüş her tarafı
Oyuk, oyuk her tarafı su kanaları
Sanki gözyaşlarım yanağımdan

UYANIRSIN GAFLET
UYKUSUNDAN
Ey uykuya dalıp, tatlı, tatlı uyuyanlar,
Ömrünün bütün gelmiş geçmişini
Bir şey olmaz diye avunanlar,
Beğendikleri, sevdikleri bir şeyi

UTAN
Eskiden denizler kirlenir
Balıklar vururdu kıyıya
Şimdi insanlık kirlenmiş
Çocuklar insan vuruyor kıyıya

Utanıyorum şehidim
Utanıyorum
O kadar ithamlardan, senin hakkında
Söylenen yalan dolanlardan
O ekran karşısına geçip
Boyun kıra, kıra seni

VİCDANLARI SIZLAMADI
İşinden atıldı
Kucağında çocuğu ile sokağa çıktı
Çaresizliğine yoksulluğuna ağladı da, ağladı
Kucağındaki kızının vicdanı sızladı
Babasının boynuna sarıldı da, sarıldı

işsiz kalan babasının
gözyaşlarını sildi
VİDAN SIZLAR
Parti, marti bilmemem ben
Şu kışta kıyamette onca işçinin
Niye ekmeğini aldınız elinden

SARI BAŞAK
Avuçlarla toprağa serpilen tohumu
Toprak sarıp sarmalayınca
O nasırlı eller çapalayıp sulayınca
Toprağın bağrından bereket fışkırır