Halil Aydın Şiirleri - Şair Halil Aydın

BAŞIM DÖNÜYOR
Çağırdım ismini
Nefesim kesiliyor
Sana sesimi ulaştıramıyorum
Başım fena dönüyor
Midem bulanıyor

“
BEDENİM RUHUMA
GURBET OLMUŞ
Bedenim ruhuma gurbet el olmuş
Olsun sabret sus be ağlama gözüm
Ömrümün baharı sararıp solmuş

“
BEDENİM RUHUMA
GURBET OLMUŞ
Bedenim ruhuma gurbet el olmuş
Olsun sabret sus be ağlama gözüm
Ömrümün baharı sararıp solmuş

BENİM GÜVENİM KALMADI
Ben güvenmiyorum artık insanlara
Kimse artık konuşmuyor babasının hayrına
Karnımız doydu bu yalan laflara

Çıkar değilse nedir bu kavgalar, kötü sözler

BENİM HAYLAZ ÇOCUKLARIM
Tavuklarım vardı, severek beslerdim
Her gün azaldığını fark ederdim,
Hele çil horozun olmadığını
Çabucak fark ettim
Benim haylaz çocuklarımın

BEN OLDUM
Her derde, kederi ilmek, ilmek dokuyan
Yaşan üzülen koşan ben oldum
Yamaçlardan derelere doğru koşan sel ben oldum
Kuşatıldı ufuklarım göremez ben oldum
İşte ben Anadol'uyum...

BEN YORULDUM
Ben yoruldum, yoruldum artık
Gelme üstüme, üstüme
Sıralanmış dertler arka, arkaya
Yüreğim dilim, dilim yaralı

BIRAKIN
Bırakın güneş aydınlatsın evreni
Bırakın çocuklar güneşte oynasın
Artık silahlar sussun, çocukların suçu ne
Artık bebeler ölmesin
Artık savaşlar bitsin

Bırakın Artık
Günün getirdiklerini
Televizyonlarda akşama dinle
Ne olaylar ne akla gelmez karmaşalar
Akla mantığa sığmaz
Bir günde bu haberler üzüntülerimizi alıverip gitsin

BIRAKIN BAŞKA DÜNYALARI
BİZİM DÜNYAMIZA BAKIN
Güneş sisteminin bütün gezegenlerine
İnsansız uydular gönderdiler
Uzaya giden insanlar ayın üstünde yürüdüler
Mili metrenin binde biri kadar bir virüs