Halil Aydın Şiirleri - Şair Halil Aydın

UTAN
Eskiden denizler kirlenir
Balıklar vururdu kıyıya
Şimdi insanlık kirlenmiş
Çocuklar insan vuruyor kıyıya

Utanıyorum şehidim
Utanıyorum
O kadar ithamlardan, senin hakkında
Söylenen yalan dolanlardan
O ekran karşısına geçip
Boyun kıra, kıra seni

VİCDANLARDAKİ YANGIN-2
Şiirler okunuyor

“Saçların aklarla dolduğu zaman
Geriye hasretle bakar mısın?
Yıllar maziyi yolduğu zaman

VİCDANLARI SIZLAMADI
İşinden atıldı
Kucağında çocuğu ile sokağa çıktı
Çaresizliğine yoksulluğuna ağladı da, ağladı
Kucağındaki kızının vicdanı sızladı
Babasının boynuna sarıldı da, sarıldı

işsiz kalan babasının
gözyaşlarını sildi
VİDAN SIZLAR
Parti, marti bilmemem ben
Şu kışta kıyamette onca işçinin
Niye ekmeğini aldınız elinden

YAĞ HAY MÜBAREK
Yağ hay mübarek yağ
Yağmur bulutları ikiye bölünmüş
Arasından güneş ışınları uzanmış
Yağmur yağıyor, inceden. İnce
Güneş aydınlatmış yağmuru

YAĞMUR YAĞDI SAĞANAK, SAĞANAK
Önce iri taneli birkaç yağmur damlası
His edilen hafif bir serinlik başladı
Hafif, hafif esen rüzgâr şiddetini artırdı
Birden boşaldı sağanak, sağanak...

UTANSIN-2
Ne deyim de Anadolu'm ne deyim
Seni gizli gizli soyan utansın
Yoksul bıraktılar varlık içinde
Sarayda eğlenip doyan utansın..

UTANSIN
Ne deyim de Anadolu'm ne deyim
Seni gizli gizli soyanlar utansın
Yoksul bıraktılar varlık içinde
Har vurup, har savuranlar utansın
Doğudan batıya bir baştan başa

UTANSIN-3
Ne diyeyim ne söyleyeyim Anadolu’m
Senin dağını taşını altın arayacağım diye
Delik deşik eden gizli, gizli soyanlar
Doğanı suyunu zehir edenler utansın