Birisi çıkıp insanı palamarla insanlığa bağlasaydı;
Titanik batmayabilirdi.
Çünkü ben hiç palamarı koparacak bir takaya rastlamadım azizim..
Yorgun görünüyorsun
Kaç gün kaldı bitmesine
Çok zaman almaz demiştin
Bir çiçek ve birkaç rüya vardı sanırım
Bir de adam
Adamın yüzü görünmeyecekti zaten öyle hatırlıyorum
Güzelliğin haddir, ötesine çıkılmaz
Sanrıdır gülüşlerin hikmetine varılmaz
Berika-i gözünden ateş olsa kaçılmaz
Yokluğunda ilim var, hasretinde yansam
Varlığında rehavet, yollarını kazsam
Ben saadeti kuşluk vakti öğrendim
Anneme tebessüm ettirirken çapaklarım
Tepelerden çıkar gelirdi kapımıza
Gökyüzünü annemin alnına sığdıran
Şafakla gülebilmenin sahiliğiydi
Çok gençtim o zamanlar
Rüzgar esti
Ve sinematografi devrede.
Geçmiş günler ruhumun yelesi.
Çekince donuyor anılarım
Koyversem şahlanır şiirler
Bütün tohumların yeşerdi
Elinde malın kalmadı.
Durdur kafandaki değirmeni
Mevsim çok.
Adem’den beri kederlendin beşerin metruk fikirlerine
Başını alıp giden her hüznün
İpekten bir kalıntısı vardır
Aşıkların menevişli giysilerinde.
En derininden tutun;
En zahirine kadar
Her hüzün bir teşhire bulaşır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!