Hakan Yükün Şiirleri - Şair Hakan Yükün

kavak gölgesi ulaştı ilk çocukluğuma,
yalın,dosdoğru dikenli har toprakta.

avlumuzda beslediğimiz köpeklerden öğrendik,
sadakati ve sevdiklerimizden uzakta ölmeyi.......
has ekmeği cam dolaplarda buğulanırken,

umutsuzluğum kadar çok sevdim seni
h.y ben umudumu hiç kaybetmedim ki

Pabuçları dolduran kalıp,
Elbiseleri içinde manken.
Şapka başında.
Salkım söğüt altında h y...

Gün,
Bugün de bitti.
Mavi,
Bugün de kirlendi.
Temizlik malzemeleri,
Arkamı dönmeyeyim,

Mahpusluk duygular,
Parmaklık ardı.
Özgürlüğümü çaldı.
Asilik özlem sular,
Benimki Gülay.

Yazacağım
Yine.

Nere de.
Nerede?

Dünya hayatımız mutlak değerdir.
son nefes
pozitif yada negatif değerlik alır.
Zannetmeyin ki kimsenin ettiği yanına kalır.
H.y Ölümlü...............

Sıkı sıkı sarılıp da
Umutsuzluğa,
Bırakıldı;
Umudun
Rutubetli kapısına.

Renk körü umutların solmuş etekleri, çamur
orak orak duygularda, kanlı anemi
soğuk ve ayvaz eller, harmanladı kiri
kırk yıl yükün ruhumda özün, kambur.

kulağımın çınlamasında adın,ademi

Baktım içimdeki yangın sönmedi.
çektim benzini ,körükledim nefesimi. .
h.y rokete bağladım gelen yok mu?.........