Hadsizlik İlhamıdır Bu Şiiri - Hüseyin S ...

yazmak
yüreğimin ipine asılan
çarelerden biriyse
tüm yalnızların sesi
cemolur satırlarımda
edebi yasaklar saatinde
intiharsa şiirimin adı
bir ölünün defterini
çevrelesin herkes
musalla başı okusun varisim
başı dik, gönlü mahzun
kaderine yazılı acılara
ağlamayı bıraktı desin
yürek dolusu ağlardı
mazlum çocukları kurtarmak arzusuyla
gayrısını bıraktı
şiiri tam ortasından yırtılırken
yarım bir sesle vedası makbul zayıflığı
attı acınası yüküyle
kuşlar ismi yazılı taşlarla sardılar göğü
lanetler hatır rüzgarlarıyla eşlendiler
nurlu adamlar sesimden sağır oldular
gurbetim ne uzun sürüyor
bu ne kalabalıktır Ya Rab!
mezalimdir kalbim sevda diyarında
uğradım işkencesine ihanetin
gücüm kırıldı içimin aynasıyla
öğrendim kaderi, nasibi, zamanı
bir tesbih dağıldı sonra
lâl zikrin küfür dolu yalnızlığında
tövbeler
aşık adamları topladı gece yarıları
kalbî ırmaklarda yıkadur kendini
yıka, dur, yık-
harcandılar biraz da harcadılar
bedeli fazlasıyla ödendi mahvolmanın
kahpe hizmetler, göz boyaları, devrik söylenen aşk şarkıları
binbir hezimetin kucağında iflas!
hiçbir şey eskisinden daha fazla
oyulduk mızraklı meydanında hayatın
oyuldukça doğruluk sıçrardı üstümüze
doğru, bizi yanlışlar içinde boğdu
gecenin karanlığında
tahtadan bir masa, düştü düşecek birkaç sandalye
ve boğazında halka izleriyle yaşayanlar
hepsinin ortaklığında yanmak kaderi
işte size mukadderât!
ilahi, o tarafa kalmasa bari demekle
bildim bildim bildim
haddi aşanların zulmettiğini
susuşum da tetikledi şiirimi ama
kurşunlandığımda
ölüm sıyrılır
kitabın ayracından
anlatamam daha...
değilim cüretkâr!