Doğruymuş tüm algılamalar
Buraya kadarmış yol
Onca engebeyi aştıkta
Düzlükte tıkandı kaldık
Sessizce bekledik bir süre
Yorumsuz
‘Yol’ da ‘yolculuk’ da insanla birlikteymiş…
Yürümeye başlayınca dikilip de ayağa
İkiye bölmüş araziyi geride bıraktığı izler
Dahası yolunu belirleyen o ilk adım
Kardeşkanıyla çizmiş sonrasını da elle.
Ve ilerledikçe, adımları adımlarının ırağına düştükçe
‘ ‘ H ey sen! ’ ’
de ki:
‘ ‘ İsteyerek değer elim,
hamurdur çamur ruhum
sen de dinlenir. ’ ’
Sevgili Dünya.
Sevgili doğal parçası evrenin.
Çelişkinin yaratığı, küçük dev.
Sevgiyi öğrettin yapıtlarınla.
Aşk’ ı yaşattın.
Sevinç verdin güldürdün,
Ne var ki estetik bir figürün de
Daima tehdit eden bir yapısı mevcut.
Onun değerinin günümüzde fazlasıyla abartılıp
Saptırıldığını da düşünmüyor değilim.
Doğallığın ölümünün simgesi sanat yapıtları
Doğanın güzelliklerini taklit etmeye heveslenirken
…övgü düzersin sen de bir gün deliliğe!
Masal yazmaya hiç gerek yok
Masaldaki içimsin zaten
Şiirin içimde…
Zihnimin kapıları
Biri giriş diğeri çıkış olan
Açılıverdiler birden bire.
Ve rüzgâr estirdi
İncecikten yelini
Fırıldak geçmiş saldırırken
-Meyveler olgunlaştı...
..dedi Dev, Küçük Dev'in elinden tutarak ilerledi dev bahçesinde.
Küçük Dev, tıpkı Dev gibi dev'in profilinden fırlamış minyatür görünüşlü ve daha sevimli Dev'e göre. Dev'in göz bebeğindeki ışıltıda bir sıcaklık...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!