Baktığım zaman ufak bir su birikintisinden
bir fotoğraftan ya da küçük bir yol hikayesinden
bir jenerikten hatta doğrudan aynadan
kendi yansımasından
bir tuvale yansımış hayatımıza
nedense olduğundan daha sanal olmasına rağmen
hesapsız kitapsız yanımda olsan
yanımda olsan hiç konuşmadan
yürüsen hiç konuşmasak
s e v i ş s e k
koklaşsak yanımda olsan da
şakıyıp içinden bir cümle kursa
ne cümle kursa kanatlanır çarpardı
eski bir şarkıya.. yine çarptı bir deniz de
belki yüzen bir gemi de belki çıplak
güvertesinde çıplak ayaklı bir kadın şimdi
dikiliyordur seyir halinde açık denizde
Bu durumun böyle devam etmesine izin mi vereceksin? Niçin? Hani kurtulmak istiyordun, çırpındıkça batıyorsun! Kurtuluş istedikçe çekiliyorsun gidip gelip gidip gelip aynı batağa saplanıyorsun.
Neden izin veriyorsun? Neden böyle olmasını istemediğin halde istemediğin biçimde davranıyorsun? Neler oluyor? Neler oluyor? Yıllardır neler oluyor? Yıllardır! Yıllardır bu evet, neler oluyor? Söyler misin, niye? Gerçekten anlayamıyorum.
Bir yere kadar bir nedeni, mutlak önemli bir nedeni, örtülü bir nedeni var gibi geliyordu, zamanla uçuşacağını örtülerinin, sırlı sıvasının aşınıp - dökülüp - aşılacağını, gizil maskesinin düşeceğini, nedenlerin açığa çıkacağını düşünüyordum, ancak bakıyorum aynı soru hâlâ aynı yanıtsızlıkta; ilk günkü gibi önünde isten örtü buz gibi mat sıvanmış suratsız bir duvar, meymenetsiz maskelerle şuursuz beklemedesin; uçuşan değişen açığa çıkan aşılanmış bir şey yok, aşınıp dökülen düşen dönüşen bir şeyler de. Bilmem ki artık niye neyi, anlayamıyorum ki hayata daha neleri eklemedesin? Ve niyeyse elini, bedenini güçsüzleştirip, zihnini boşa harcamadasın?
Demek, sen beni aramazmışsın;
Ben seni ararmışım aşkım, demek...
Ah sen, ah! ..
Sen yazmazmışsın da demek,
Ben, hep ben yazarmışım. Sana.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!