Evler kapı, pencerelerini açıyor.
Şehir açıyor kendini. Ölüler giriyor
içeri, ayrılışı inkar edercesine.
Gerçek tanıkları bu sokakların.
Geçiyorlar herbiri başka yönde.
Fısıltıları adeta pencereden görünen
kaldırımların.
Daha öncede oldu bu aynı yerlerde,
ne konuştularsa dağıldı gitti boşlukta.
Yoktu zaten dinleyen de. Hep böyle olur;
siz bana çok yakındınız, dokunmadan
geçtiniz elbette. Kızgın seslendiler,
kapamayın bir daha kapılarınızı. Çok yalnızız,
karışsak aranıza.
Yapılar hatırlattı kendini, şehir eski günlerini andı.
Bu yalnızlık bitmezdi. Anlasa artık, ölülerde.
Sizin kadar hakkımız var bu sokaklarda.
Biz buralıyız. Kapamayın kapıları bir daha.
İtiraz etmeyin desem...... ne farkeder ha orda
ha burda.
25/10/2000
Gökhan OflazoğluKayıt Tarihi : 21.7.2004 23:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!