Gürsoy Solmaz Şiirleri - Şair Gürsoy Solmaz

Baharda boynu bükük gezdiğim bu yerleri,
Sen hazanda gezersin,yaprakları ezerek,
Elin koynunda kalır,sayarsın adımları
Söylersin haldaşına söyler beni gezerek,
Baş aşağı yapraklar düşer omuzlarına,
Ve sen böyle gezersin pek üzgün baharına...

Geçmişten bugüne ve bugün bile,
En güzel bir sosyal kurumdur vakıf…
Bir hayır, bir sevap olmuş vesile
Türk ruhuna uygun durumdur vakıf

Yapanlar dünyayı yaşamış, doymuş

Duraladı baktı baktı,
Durdu sonra yola düştü...
Kimdir diye bakınırken,
Sordu sonra yola düştü...

Umut saydım hiçlerini,

Bin yorum yapmaya suç benim değil,
Açıp irdeleyen güç benim değil,
Gördüğün varlığım hiç benim değil...
Yağmura şimşek çak iktidarınca...

Ehil usta işi nakış gibisin
Elimde kalbimde öylece kalsan
İçimi titreten bakış gibisin
İsterim ki bana öylece gülsen

Sarmalı belini ince yordamla

Uzakta değilsin yakınımdasın,
Hasreti özlemi, senle kalbimi
Hem hal eylemişim dinelmez yasın
Hayalen gülümse dinle kalbimi
Duruşun,gülüşün hoş siluetin
Şöyle bir nebzecik unutmadığım

Ela gözlerini şimdi de görsem,
Diyişim bir başka olmayacaktır...
Nolurdu yüzümü yüzüne sürsem
Bu ahım sana da kalmayacaktır...

Yılları geçirdin hadsiz-hesapsız

Verebilmekse hayat, alabilmek de olmalıdır
Yorgun olsan da sevmektir; şöyle bir deli yüreği
Hasret içinde kal; özlemle yoğur benliğini
Sevgiyi bil ve öğren düşün esenliğini
Umut bağla, umut ver
Zaman içinde göreceksin ki değer...

El salladım yıllara,
Göz kırptılar gülerek,
Girmedim fasıllara,
Girmiyorum; bilerek…

Bıyık altı geçtiler,

yağdıkça yüreğine,
nevrim döner tersine,
mutlanırım seninle,
sen sevda yağmurumsun...
kalbimdeki kumrumsun...