Gürsoy Solmaz Şiirleri - Şair Gürsoy Solmaz

Bağdaş kurup oturan bir heybetin var senin,
Bar oynayan dağların başını çeken Erek...
Zirvene yuvalanmış bulut, duman, kar senin
Sekiz ay bir senenin kışını çeken Erek...

Kayseran Yaylası’na sırtın kurmuş mekanı,

Baharda boynu bükük gezdiğim bu yerleri,
Sen hazanda gezersin,yaprakları ezerek,
Elin koynunda kalır,sayarsın adımları
Söylersin haldaşına söyler beni gezerek,
Baş aşağı yapraklar düşer omuzlarına,
Ve sen böyle gezersin pek üzgün baharına...

Geçmişten bugüne ve bugün bile,
En güzel bir sosyal kurumdur vakıf…
Bir hayır, bir sevap olmuş vesile
Türk ruhuna uygun durumdur vakıf

Yapanlar dünyayı yaşamış, doymuş

Kimseyle işim olmaz seninle meşgul kafam,
Sanmaki anmıyorum, o kadar değil vefam...
Senden başkası olmaz, sevginedir merhabam,

Unutmak mümkün mü hiç sen deli misin?
Yamaçlardan esişen dağ yeli misin? Sen deli misin?

Yalnızlığı keder etme, gam etme
Hüzünler kalbine göçün ederler….
İşkillenip seni hatıram etme,
Sevilenler bunu niçin ederler…

Duraladı baktı baktı,
Durdu sonra yola düştü...
Kimdir diye bakınırken,
Sordu sonra yola düştü...

Umut saydım hiçlerini,

Bin yorum yapmaya suç benim değil,
Açıp irdeleyen güç benim değil,
Gördüğün varlığım hiç benim değil...
Yağmura şimşek çak iktidarınca...

Ehil usta işi nakış gibisin
Elimde kalbimde öylece kalsan
İçimi titreten bakış gibisin
İsterim ki bana öylece gülsen

Sarmalı belini ince yordamla

Boşuna bir eda, bir nazla beni,
Oyalar gibisin, kanıyor sanma...
Değilsin gönlümün tek serüveni,
Ağlıyor, arıyor, anıyor sanma...

Özleniyorsa özlenen
Özleniyorsa gözlenen
Deli yürektir közlenen

Gülüm diye gül çağırır
Gülüne bülbül çağırır