Gürsoy Solmaz Şiirleri - Şair Gürsoy Solmaz

Ömür artık emekliyor
Kar yağmaya başlar artık
Göz kıyısında bekliryor
Düşmek için yaşlar artık

Felek felekle barıştı

Dönüp baktım yıllara
El salladım şöyle bir…
Dalmadan fasıllara,
Baktım ki geçmiş devir….

Yıllar da el salladı,

yaylanın sağında bir dere vardı
iki yanı çiçek çemen kokardı
bazen sakin akar bazen azardı
şimdi o derenin tam başındayım
geçmiş anıların telaşındayım...

Yiğit ölür şan kalır; yazdığı destan kalır
Senin yazdığın destan, kaldı; Seyit Onbaşı…
Senin gibi yiğidin vatanını kim alır?
Vatanın yüzü, senle güldü; Seyit Onbaşı…

Yazarım yanarım o geçen ana
Anılar gönlümü berbat eyledi
Karanlık kabirler gitmez hoşuna
Gözlerim haline feryat eyledi...

Tipiydi, borandı etraf ki kardı,

Süzgün bakışlarının imaları derindi
Ufuklarım dolardı bahtına bakışının
Bu yıkılan gördüğün ben adlı eserindi
Oysa ölümlü eser ölümüdür kişinin…

Yeşil gözlerini ufkum sanarak,
Her akşam kalbime dolacağımdın...
Nazik bir kelebek gibi konarak,
Sevgisi kalbimde olacağımdın...

Bu demde gönlümde dalgalar sakin,

Yar dedikçe yaralanır yüreğim
Ana gibi denk olmaya yar var mı?
Anam ile aralanır yüreğim
Anasız yüreği yakan kor var mı?

Anamsız içimi yakan har var mı?

Sor soruştur; ara, bul, sev
Sevecek insan kalmışsa...
Bir sevdadan alev alev
Yanmayan bir can kalmışsa...

Gülleri destele bağla

Görmek bişey değil umarsız halde
Esiri olmak var bakışlarının...
Efsunu içinde ayarsız halde
Ardından koşmak, zor; hayat zarının....

Öyleki çiçekler güzelliğine