Güneş Kokan Şiiri - Hasan Arpaci

Ben büyüyünce,
Ormancı olacaktım.
Oksijen yakan,
Güneş kokan ormanlarda.
Mantar yiyerek,
Bahara doyacaktım…

Dor atın sırtına binip,
Dörtnala düz ovalarda,
Çocuklar gibi sevinip,
Hava atacaktım…

Ağaçları koruyacak,
Toprağı koklayacak,
Yangınları söndürecek,
Suları güldürecek,
Çiçekleri sevecektim…

Ama;
Cehalet beni biraz dinsiz buldu,
Eğitmek için,
Din okuluna koydu.
Bende,
Ne ormancı olabildim,
Ne de hoca.
Şu anki hayatım karmakarışık,
Tam da,
Ateşi tütmeyen,
Virane baca.

H. Arpacı, 1975, Ankara