Bu koca şehirde
Caddelere, sokaklara
Güvercinlere, martılara söyledim
Bir sana söyleyemedim
Taşlara, ırmaklara
Solmuş yüreklerinde gelincik tarlaları
Bir gölge bırakıyorum toprağa
Susmalar biriktiriyorum içimde
Yalnızlığım, kendimden kayıp oluşum
Çığlıklarımı duyuyor musun hayat
O güzel gözlerin aşkıyla baksam
Sevdamı kuşlar kanadıyla salsam
Gönülden gönüle köprüler açsam
Dinmez çığlığında çaresiz kalsam
Sığınacak limanım olur musun?
Hayat kışa döndü, sözler örüldü,
Gülüşü unuttuk, yelle savrulduk,
Gönülde eriyip, izi sürüldü,
Sevgiyi kaybettik, aşkla kavrulduk.
Dürüstlük kayboldu, seyreder gibi,
Yeşil örtüsünde saklı ceylanlar,
Kıyısında serin gölgeler bulur.
Sürüler suya iner gün doğarken,
Çoruh’un suları can olur, hayat olur.
Köylüler sabahın ilk ışığında,
Sesimiz vurur geçer, aşar dağları,
Çatlar sessizlik taş duvarlarında.
Bozulur düzen ağları, bir çığlık olur,
Dağlarda yükselir haykırışlarımızda.
Dağlarda yankılanır isyanımız,
Gönül bahçende bir gülüşle,
Kuşlarla çırpar yüreğin.
Cemre düşer toprağa,
Hafifler yüklerin.
El ayak çekilince topraktan,
Mavi düşlerde saklı bir duyguyum ben
Bazen, gözden süzülen bir damla yaş
Bazen, dilden dökülen bir seda
Gönül teline konan kelebekler gibi
Kanat çırparım özgürlüğe
Yeşeren umutların üstünde uçarım
Doğa her yerdeydi anneler annesiydi
Kış kar yağdırıyor, pınarlara taşıyordu
Can veriyordu, baharda küçük bir çiçeğe
Canla başla çalışıp, tüm canlılara akıyordu
Güzel kuşların cıvıltısıyla uyanınca insan
Can dostum sanırsın kardeşim dersin
Dostlar sohbetinden aralar seni
Dostluğun ölçüsü sevgidir dersin
Pergelsiz ağzıyla paralar seni
Halinden anlamaz kendini bilmez
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!