Günay Özdemir Şiirleri - Şair Günay Özdemir

Sebepsiz ayrılık değil be gülüm
Ekmek parası gözüm çıksın

Ne senden uzaklaşmak
Ne de ayrılmak çocuklarımdan

Gerçek hayatta konuşmaz kimseyle
Gelince sanala çözülür dili
Kadınlar varsa gülüşür neşeyle
Ne yaman klavye delikanlısı…

Nehir Akışında Geçti Ömrüm

Üşüyorum Hasretinden




Düşler denizine düştüm

Nasıl unuturum güzel Sinop'u,
Ne havasını unuturum,
Ne suyunu.
Seviyorum şirin Sinop'u...

Aşıklar'da buluşur bütün insanlar.

Ey şiir;

Ayak izlerini bırak
yürüdüğüm kaldırım taşlarına.

güvercin kanadına sakladığım

Nice sevdalılara yarenlik etmiş İstanbul! ..

Yüreğimde tüten aşk...
Uzaktaki sevgili...
Martılar ve deniz.
Boğaziçi ve Kızkulesi...

Ölüme selam durdum,
Uçsuz bucaksız dağlarda.
Yaşama kurşun sıktım,
Sarp kayalıklarda.

Aç kaldım, susuz kaldım günlerce,

Tara saçlarını ey peri kızı,
Alma aklımı başımdan,
Kalp hırsızı..
Azat et yüreğimi Akdeniz akşamlarında.
Bırak!
Dolaşsın deniz karası gözlerinde.

Bir deniz vardı,
Bir de sen.
Köpüren dalgalar
İz bırakırken teknenin altında;
Saçların savrulurdu rüzgara,
Gözlerin denize,