Günah mevsimi Şiiri - Cevat Çeştepe

“elmanın bütün renkleri
beraber tat vermiş adem ile havva’ya
nedense kabak patlamış
yalnızca yılanın başına.”

gene merdivenlerdeyim
ve gene karanlık gece.
soluğumun inzibatı
toz yutmuş bir hava.
amansız yokuş gibi tırmanıyorum.
boğuluyorum.
sonu gözükmez bir kanatlanmaya
nasıl hasret gibi yanıyorum.
tutunup meleklerin
attığı oklara.

saklanmış cinayetlerin kampındayım.
faillik burada en geçerli bahane.
her suça aynı tanık,
sorgulamalarda tarifsiz küfür.
ve her sorgulamanın saati
karşı konulmaz bir isyan günüdür.

korkumuz cürmümeşhut.