Gülten Nazlı Şiirleri - Şair Gülten Nazlı

Belkide insanın en güzel yaşlarıdir bu yaşlar, gülüp gezmek eğlenmek varken biz acı çekiyoruz. İster ailevi sorunlar olsun isterse hayatla ilgili sorunların olsun insan, bir şekilde yıkılıyor mahvolyor, yaşama isteği kalmıyor, bir dalı kırılmış ağaç gibi hisseder... Ve işte bu beni yıkıyor çektiğim acılar hergün benden bir parça götürüyor gibi. Saklamak istersin ama bir yerden sonra zaten ortaya çıkıyor. Ben niye bu haldeyim neden umutsuz vaka gibi, ruhsuz gibi dolaşıyorum ki bende anlamış değilim. Yaşıyorum ama sadece yaşamak için yaşıyorum bir hedefi olmayan gemi gibi denizin ortasında salanıp duruyorum, Bilmiyorum acaba ben hayata negatif baktığım için mi böyle. Ya da bana hayata negatif baktıran şey nedir inanın ki bende bilmiyorum ve de anlamış değilim ama içimde sönmeyen bir ateş var, çıkmayan bir sıkıntı bana hayatı zehir ediyor gibi... İnsanlara iyi davranmaya çalıştıkça insanların seni ezip geçmeleri, ve bir yerde de sana yardım etmek isteyen insanları görmezden gelmen ayrı bir ironi zaten, off senin yaşıtların gülüp eğlenirken sen orda o nasıl oldu, kim bilir bunun ne derdi var gibi sorunlarla başa çıkmaya çalışıyorsun. Ne kadar ağır bir yüktür ki insanların sıkıntılı olması. Ben ve dertlerim sanki birbirimize arkadaş olarak verilmiş gibiyiz..

Gözlerimde büyüyen bir sevda,
Adını kalbimin en derin yerine kazıdı.
Sen öğretirken bana yolu, umudu,
Ben sevgimi sessizce sana adadım.

Adını andığımda titrer içimde zaman,
Bir fotoğraf gibi durur gözümde her an.
Sesin susar duvarda, yokluğun yankı olur,
Kalbim, eski bir şiiri ezberler durur.

Kalem tutan ellerin düşer aklıma yine,

Sustular, adımı andıklarında,
Gözlerini kaçırdılar gözlerimden.
Bir suç işlemiş gibi değil de
Sanki ben yokmuşum eskiden.

Küçük bir söz müydü büyüttükleri,

Uyuyup kalktıktan sonra hep ağlarım,
Geziye giderim ağlarım,
Okula giderim ağlarım,
Gökyüzüne bakıp ağlarım.

Nefes alıp ağlarım,

Ağlıyorum dün geceden beri,
Öfkemi, sinirimi çıkartmıyorum içimden.
Neden bu hale geldik anlam veremiyorum,
Ama yinede çok seviyorum seni.

Bilmiyorum her gelen onu diyor, bunu diyor,

Yorgunum, her zamanki gibi,
Hatta her zamankinden daha da fazla yorgunum,
Düşünceler, sorunlar bu yaşımda yordu beni,
Ben hep 1 yaşına geri dönmek isterim...
Gerçi herkes te çocukluğuna geri dönmek ister,
Fakat ben onuda yaşamadım, anlatacak çocukluğum yok benim.

Bir anda sustu saatler,
Gökyüzü renksizdi, rüzgâr kör.
Ne bir veda, ne bir iz,
Ansızın çöktü ömür.

Gözlerimde yarım kalan düşler,

Sessizlikle konuşuyorum bazen,
Kelimeler yorulmuş gibi,
Bir bakışla anlatmak istiyorum her şeyi,
Anlıyor musun?

Geceler uzun, yıldızlar uzak,

Hep sordum kendime,nerede hata var diye,
Oysa ki bütün hata sende , sen biktirdin beni anne,
Dostumu düşman ettin bana,sevdiklerimi ayırdın benden,
Kiminle konuşacağımi bilmiyorum artık..

Gerçekten evladın mıyım bilmiyorum,