Gülten Nazlı Şiirleri - Şair Gülten Nazlı

Bir garip ben oldum bu şehirde,
kelimeler omzumda,
suskunluğun kıyısında yürürüm.
Cebimde eski bir düş,
bir de unutulmuş çocukluk gülüşü.
Ne çok büyüdüm aslında,

Yine bir dal sigara eşliğinde uyanıyorum güne,
Yarım kalmış hayallerim için.
Yarım kalmış umudumu tamamlamak üzere,
Elimi yüzümü yıkamadan bile.

Kahvaltı yapmadan, koyuyorum suyu üstüne,

Aramıza giren sessizlik,
Bir gün yerini gülüşe bırakacak.
Kalbimde büyüyen bir dilek var,
Barışacağız, öğretmenim, inan buna.

Her gün biraz daha anlıyorum,

Bir kadın gördüm, gözleri masmavi Van gölü gibi,
Bir kadın gördüm, saçları sapsarı bir papatya gibi,
Bir kadın gördüm, yüzü pamuk âdeta bir bulut gibi,
Ve bir kadın gördüm, kalbi kırmızı bir gül gibi.

Bir kez seslen,
Karanlığın ortasında yankı gibi gelsin,
Unuttuğum tüm yolları bulayım yeniden,
Kırılmış aynalarda yüzünü seçeyim.

Bir kez seslen,

Ansızın bir gece, biri geldin aklıma.
Gözlerim doldu, öylece baktım duvara.
Kendi kendime konuşmaya başladım sonra,
Ve devam etti saatlerce.

Kalktım bir sigara yaktım, belki işe yarar diye.

Bir son yaz akşamında, esiyor hafifçe rüzgar,
Aleyna’nın gözlerinde kaybolur denizler, dağlar.
Gönlüne düşer Süleyman, bir şiir gibi sessiz,
İçinden geçenleri bilmez, sadece hissederiz.

Sahilde ayak izleri, ikisinin adı yan yana,

Dilerim önümde güzel günler var,
Belki de yakandan düşmez acılar,
Bilemem sevgilim benden bu kadar,
Kalbine göm beni bir yalanmış say,

Dudaklarımın tadını unut gitsin adımı,

Bindim arabaya ve yine düştüm yola,
Sonu nereye varacak bilinmeyen bir yol,
Bir kitap ve bir müzik ile , uzun bir yol,
Yola baktım, hazır mısın dedi yol.

Son kez bakılacak bir fotoğraf,

Bir zamanlar, size hayran hayran bakan bir öğrenci vardı,
Küçük başarılarınıza kocaman alkışlar tutan...
Gözlerinde umut, sözlerinde güven taşıyan bir öğrenci...