Gülten Nazlı Şiirleri - Şair Gülten Nazlı

Gözlerim açık ama karanlıkta,
Sesler var etrafımda, hiçbiri bana ait değil.
Bir gülüş geçiyor uzaktan,
Yüzüm kıpırdamıyor — hissetmiyorum.

Rüzgar saçımı okşuyor belki,

Hızla gelişecek kalbimiz,
Sürgünlerin umutsuzluğunda,
Acımasizlar, yaralılar,onulmazlar,
İnsan çarpanların umutsuzluğunda.

Köprü başlarının umudunda,

Bir düş gibi başladı, adı bile yoktu,
Sessizliğin içinde yankılanan bir dokunuştu.
Sen uzaklarda bir yıldız, ben geceye düşen iz,
Birbirini arayan ama asla bulamayan bir çift deniz.

Kalbim seni her düşündüğünde biraz daha eksilir,

Gözümde bir damla sabır,
Gönlümde bin yara var.
Her nefeste bir hesap,
Her duada bir karar.

Yol yürüdüm dikenle,

Bu bir veda değil,
Bir iç çekişin satırlara dökülmüş hâli.
Ne gitmeyi seçtim, ne kalmayı bildim,
Sadece yoruldum — hepsi bu.

Gözlerimde donmuş bir çocukluk var,

İyi değilim, hiç olmadım,
Olurmuyum bilmiyorum,
Her zamanki gibiyim işte...
Ve çok sıkıldım. Çünkü hep iyim dedim Soran kişilere.

Saçımı okşayan biri olmadı hiç,

Gelinliğin beyazı düştü geceye,
Kanla boyandı umut, gözyaşı seline.
Bir düğün salonunda suskun kemanlar,
Gül yerine diken, şarkı yerine ağıt var.

Süslü masalarda kırık hayaller,

Daha yazılmamış şiirlerim var benim,
Söylenmemiş şarkı sözlerinin Gülteniyim,
Dilimi yoruyor bu heceler,
Düşlerim; ne olur uykularımı bana geri verin,
Çünkü bitmiyor karanlık gecelerim.

Susturulmuş saatler var avuçlarımda,
Her tik tak bir eksiliş,
Her an bir parmağım daha
Kopuyor zamandan,
Usulca…

Hayatın içindesin, hiç bilmediğin bir hayat.
Annenin karnından çıkıp geliyorsun,
Başta hiç bir şey bilmiyorsun,
Ve zamanla büyüyorsun.

Ve belli bir yaştan sonra hayata atılmaya başlıyorsun,