bir şiir yazsam,
bende ki seni anlatsam
sevgiyi,aşkı,özlemi
ince ince yazsam
yoluna yol,derdine derman
omuzuna omuz olsam..
Her karanlık güneşle aydınlanmaz..
Bazen güneşin bile yetmediği zifiri zamanlar vardır..
İşte o anlarda yüreğinizde ki sonsuz aşka sarılın..
Aşk; her karanlığın korktuğu bir aydınlıktır..
İlk parmak uçlarında üşümeye başlarsın
Sonra bütün hücrelerine yayılır..
Tıpkı bir morfin gibi..
Göz bebeklerin büyür
Nefes alışların sıklaşır
Parmakların kenetlenir
bazen bir avuç mavide bulursun kendini...
İçine çekersin her nefeste derin derin
sanırsın o deryada yeniden doğduğunu..
oysa her doğuş yeniden ölüş,
her doğuş yeniden acılara sil baştandır..
Hiç kaybolduğunu hissettin mi bir şarkının içinde
Anılara sürüklenip içine içine ağladın mı?
Hüznünü şerbet niyetine içtin mi kana kana
Şiirler yazdın mı sabahın kör karanlığında
Adını fısıldarken duyulmasın diye dilini ısırdın mı hiç
Ya da bir köşede yalnızlığı yorgan gibi giyinip üşüdün mü?
mezesi sevgi olan akşamı
hangi hüzün gölgeleyebilir ki?
uzaklık bile yakın olurmuş
sevgi yol olup
akıyorsa
Herşey eksiliyor zamanla..
Mesela umutlarım,
geleceği dair düşlerim,
insanlara olan güvenim,
yeni bir aşka inancım gibi...
Bekle sevgili..
Avuç avuç yıldız getireceğim gecemden..
Ak tenine süreceğim güneşe sıvanmış ellerimle..
Yemin olsun ki,
Karanlığı unutturacağım bembeyaz sevgimle..
Kim sevdiğine şiirler yazıyorsa;
yüreğinde
yanan ateşin kıvılcımları
tüm hücrelerini sarıyor demektir..
Kim susup kelimelerle sevişiyorsa;
bugünlerde hiç iyi değilim..
''İyiyim ''diyenlere de çok şaşıyorum..
toprağım
gencecik insanların
kanıyla sulanıyorsa,
.....:((((