Gülseren Akdaş Şiirleri - Şair Gülseren ...

Tozlu bir rafta durur,
Katımdaki odamın,
Kuytu bir köşesinde,
Cildindeki eski tozlu,
Hüzünlü kokusuyla.
Anımsarmısın? bilmem,

Ben bir öğretmenim yurdumun her köşesinde.
Dağ çiçekleri bunlar,saf temiz tazecik,
Elimde binlerce fidan,binlerce çicek.
Her biri başka dünya, her biri bambaşka gelecek
Ahmetler, Ayşeler,Fatmalar, Aliler.
Hepsi benim yavrum, hepsi gönül bahçemin gülü.

Ben çocukken küçük şeylerle mutlu olurduk.
Ben çocukken, radyolar bataryalı,
Filimler siyah beyazdı...
Ben küçükken evler tek katlı,
Dostluklar çok derindi...
Ben çocukken de bahçelerden müzik sesleri gelirdi.

Yıl 1918 yurdun her köşesinde düşman izleri,
Elinde kalem, memleketin alın yazısını yazar.
Şahlanan ordunun önünden kaçan düşman.
Al kanların boyadığı,kan akan dereler.
Yanan yıkılan yurdun bağrı yanık insanlarını,
Bir kalem, yazar, bir kalem, anlatır.

BEN CUMHURYET KADINIYIM

Hayat kavgasında varım, yiğitçe mertçe,

Susamam son sözümü söylemeden,

Bu gün, bir türlü adını koyamadım.
Sen benim, adını koyamadığım sevdan ol.
Bu nasıl bir duygu bilemedim de..
Ondan koyamadım adını aşk değil de, ne.
Hayalimde tutuyorum ellerini.
Hep hayalimde gözlerin gözlerimde.

                                    Küçüçük bir  köyde
Dağların arasında sıkışmış,
Küçüçük bir köy.
Tıpkı  yüreğim  gibi
Bir ben vardı.
Dalgalı  saçları  rüzgarlardan uçuşan,

Bir buse derken ben benden oldum.
Vazgeçtim kendimden,günahin benim boynuma,
Gidermisin, kalırmısın,gözlerimden kaçarmısın.
Senden vazgeçsemde sen hep susar mısın?
Kederlere boğuldum, bin derde kurban oldum,
Ağlasan ilk damlanla arınabilir miyim?

SEN GİDELİ? ? ? ? ? ?
Sen gideli 73 yıl oldu.
Yıllar geçti, mevsimler değişti.
Bir tek senin sevgin azalmadı içimizden.
Sen içimizde mutluluksun perde perde…
Seninle yaşamalı millet,seninle yaşamalı evren.

KENDİ KENDİME BİZ HİÇ AYRILMADIK

Birgün bir yerlerde oturacağız yan yana,
İki bulut gibi sarılmış birbirimize,
Yıldırımlar düşecek,
Sıkıca tutacaksın elimden korkmayayım diye!