Gülşah Başol Şiirleri - Şair Gülşah Başol

Yüzmek o kadar zor olmasa gerekti
Gölete doğru yola koyulurken,
Hiç biri bu ayrıntıyı dert etmedi...

Alibeyköy barajına komşuydu evleri
Hava bunaltıcı sıcaktı

Çok uğraştın, çok didindin ömrünce
Ucra bayırlar aştın
Uzak tepelere tırmandın
Sert tüyleri ayağına batarken bir dikenin
En çok iki dakika ancak yumdun gözlerini...

Gidişini kabullenmem bekleniyor
İzlediğim belgeseller bile
Subliminal mesajlar içeriyor,
Basbayağı annesinin canını sıkıyor
Uçmakta gecikmiş bir yavru kartal...
Bense uçtun diye küstüm

Toka takardı şiirlere
Şakacı olduğundandı belki
Yahut güzel söz tüccarıydı babası
Ve o bonkör bir mirasyedi...

Balonlar asardı

Ağriceyi iple çektim günlerce
Bir kösküç yetişir çiğdem binlerce
Mahsülü koymaya heybem al aldı
Parlak cizlavutum tek eksik kaldı

Çerçi Nuh Yozgat’tan elbet dönerdi

Yine balkondan uzandı Salih
Bir gülün yanağına sigarasını basacak kadar adi
Ayıp oluyor Emmioğlu derdi Veli
Herkes bilir onun gülleri çocuğu yerine koyduğunu...

Kulaklarından asmıştı Ferhunde tavşanı

Nohutlu Tepesi kervana durak
Eşkiyanın kastı gelini almak
Güzel yengelerin benizleri ak
Eşkiyanın kastı gelini almak

Bilse ki kefenin cebinde pul var

Varlığımı emanet etmiştim ona
O varken hayatımda
Bana ekmek, su gerekmez sanırdım
Hatta demiştim ki "benim dinim, imanım sensin!"

Göğsümdeki tahtta otururken

Göğün tepesinde hayat ağacı
Zümrüdü Anka'nın yeşil otağı
Yedi kat gökyüzü durur altında
Ruhları karşılar cennet yolunda...

Derler ki gezermiş burçlar içinde

Huzur, senin ruhunun
benim gönül salıncağımda dinlenmesi demekti...

Huzur derli toplu bir evdi,
Benim içimde senin zevkine göre döşenmiş...