Gülhan Aydaş Şiirleri - Şair Gülhan Aydaş

Boğaziçi köprüsünü seyreden
iki kişiydik yan yana
Kolun koluma değiyordu
Elin elime değse tutuşacaktık seninle
Ne sen cesaret ettin elimi tutmaya
Ne ben cesaret ettim elini tutmaya

Bir şiir ki hiç bir şairin aklına yazmak gelmemiş.
Bir şiir ki hiç kimseye okunamamış
Öyle bir şiir ki şair aşkından,duygularından utanmış
Ve bu şiir senin sebebine
Senin kalbine yazılmış

Oysa ne kelimeler
Ne cümleler vardı
Aşkı anlatmaya
Seni anlatmaya
Senin yalan olduğunu öğrendiğimde
Vazgeçtim tüm cümlelerden..

Şiirler değil miydi beni sana aşık eden
Ben seni şiir sandım da sevdim
Şiir gibi aşk kokan
Şiir gibi dürüst
Şiir gibi ağzına her geleni söyleyen

Yalnızlık ceza değil bana
Yalnızlık benim tercihim
Ya sevdiklerim sevgimi hakketmedi
Ya da beni hiç sevmedi
Beni sevenler mi beni hiç ilgilendirmedi

Cemal Süreya aşkı için vazgeçmişti
Soyadında ki "y" harfinden
Sana olan aşkım o kadar büyüktü ki
Vazgeçerdim soyadımdaki bütün harflerden
Beş harf düşerdi belki nüfusta
Ama yeni harfler gelirdi

İçimde bir umuttun
İçimde bir heves
İçimde bir kıvılcım
İçimde bir özlem
İçimde bir hasrettin
İçimde bir aşk

Yıllar geçti özgürlüğümün üzerinden
Bir martı nasıl uçardı
Deniz nasıl dalgalanırdı
Çiçeklerin açması mı bahardı
Yaprakların dökülmesi mi?
Neydi hayatımda bahar?

Vazgeçemezdim senden.
Ben elimi sana uzatırken
Sen başkasının elini tutmasaydın.
Tuttuğun eli bıraksan da artık
Benden sana bir el uzanmaz daha...
Sen o eli tutuğun anda