Bana alınma diyorsun...
Sen karşımda sessiz sedasız
Koskoca İstanbulda gözlerinde koskoca yalnızlık ve hüzün…
Sana ulaşmak istiyorum…
Ama o kadar uzaksın ki bana…
Ne arkadaşlığıma hazırsın nede bana…
Otuz dört yılım geçti koca İstanbul da
Ama Üsküdar hiç bu kadar anlamlı olmamıştı...
Artık ayrı bir yeri var bende....
Senin sıcaklığın var Üsküdar da
Hala sen benimlesin Üsküdar da
Hala elimi tutuyorsun...
Dünya rengini göstermiyor bize
Bu dünya bizim olamaz
Ne mavisi mavi ne de yeşili yeşil
Ne deniz renginde ne de ağaçlar
Güneş bile sarı değil artık
Dünya bizim yüzümüze gülmüyor
Allah'ım ilk önce İstanbul'u yarattı.
Eserini o kadar beğendi ki
İstanbul için dünyayı yarattı
Bu güzelliği görüp yaşasın diye biz kullarını yarattı
Bu yüzden her gören hayran kaldı boğazına
Rüzgar gibiydi hayat
Yağmurdan sonra esen rüzgarlar gibi
Her yağmur ıslatırdı bizi
Yüreğimizi,gözümüzü
Bedenimizi,sırılsıklam olurduk.
Şikayet etmezdik ıslanmaktan...
Hayat,mutluluk değildir boyuna
Sevgi değildir boylu boyunca
Hayat hüzündür,acıdır
Mutluluksa hayatın anlık sevinçleri
Sevgi havuzu yoktur hayatta,yüzemezsin
Sevgi üzüntü havuzunda yüzerken
Aylardan Eylül ise eğer....
Hava da hüzün ve yağmur varsa
Elinde kadeh, kalbinde sevgili
Bunun tek açıklaması olabilir
Mevsimlerden Sonbahar'dasın
Gökyüzü rengini boyamış,kızıl gibi duruyor
Deniz rengini boyamış,toprak gibi duruyor
Yapraklar rengini boyamış,saman gibi duruyor
İnsanlar yüzünü boyamış,melek gibi duruyor
En çok ayrılıklar yıktı beni.En çok hasretler...Çok fazla korkularım var benim ama ailemden birinin acısını yaşamak,düşünmek bile çok korkutuyor beni...
Bir de yalnızlık korkutuyor beni...Yaş kaç olursa olsun tek başıma bir oda da yatmak korkutuyor beni,karanlıktan hep korkardım,karanlığı görmemek için sımsıkı kapatırdım gözlerimi...
Çok azdır ama bazen evde yalnız kaldığım olurdu o zamanlar televizyon gece yayını yapmazdı,radyolar gece kapanırdı.Soba yakardık ısınmak için,doğalgaz nerdee..
Yalnız kaldığımda güğüme vururdum gürültü olsun diye bağıra bağıra şarkılar söylerdim.Çünkü yalnızken duymak istemediğim en küçük tıkırtıyı bile duyma sebebim oluyordu sessizlik...
Dost,arkadaş,aile benim için en büyük değer o yüzden hepsine sahip çıktım ya,korumaya çalıştım,Kaybetmemek için sustum,kaybetmemek için görmezden geldim,kaybetmemek yalnız kalmamak için sevdiğim tüm insanlara sımsıkı sarıldım...
O kadar çok sarıldım ki,o kadar sahiplendim ki kendi hayatımdan vazgeçip sevdiklerime adadım hayatımı.Onların acıları benim acım onların mutlulukları mutluluğum oldu...
Oysa benimle aşka merhaba diyecektin
Sen eski aşklara mı takılı kaldın?
Aşk yerine kendine anlık sevgiler mi yarattın
Oysa bana gelecektin
Gözlerinden öpecektim
Yüreğinden öpe öpe
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!