Gülgün Özel Şiirleri - Şair Gülgün Özel

Şefkatli bir yalnızlığın
Kolları arasında,
Etrafı izleyip,
Nasıl bir hengamenin içindeyim acaba??..Diyorum

Şaşkın çocuksu bakışlarım.

Her adım atışımda gömülüyorum balçıklara..
Gözle görülmez,hissedilmez bir buhranın içindeyim .
Tez elden uyumak lazım.
Zira uyurken, acı pek hissedilmiyor.
Gariptir ki;
Uyurken mesafeler de, ya aşılmaz oluyor.

Ben pembeyi severdim,O erguvan çiçeklerini.
Çekip çekip atardım ona,binlerce pembeyi,maviyi..
"Sende çek at bana..haydi..!"
Kırmazdı,çekerdi.
"Sev işte beni"..derdim, severdi.

Nasıl olsa bekleyendim
Ben hep beklerdim.
Bir kelamı beklerdim../umutsuzca
Bir sesi özlerdim../Halimi soracak
Bir günü beklerdim../merhabanla ısınacak
Koyu geceleri beklerdim../koynunda sefaya dalacak

Ben ilkin olmak istiyordum ama
Sen son olmayı layık görüyordun bana
Senle tamamlamak isterken her anı
Sen cok bile görüyordun o anları
Bazen gitmek gerekir diyorlar ya
Şeytan aklımı çelmiyorda değil

Ben onu öyle severdim
Sıcacık,
kozasında
Bir ipek böceği gibi,,
Minik
Ama bir okadar

Ben sustuklarında dinliyorum Onu.
Avaz avaz iç çekişlerinde.
Bir meyhanecinin, titrek ellerinden öpüyorum damla damla.
Kadehin "ah ulan ah" deyip serzenişinde seviyorum Onu.

Eteklerini toplayıp gidiyor ya,

Bilki; çok şeye üşüyor bu yürek
Çok şey yükleniyor..
İçimin ağırlığına,
Denk bir kefe varmi bilmiyorum
Hangi teraziye koysam,
Ayarı bozuluyor.

Uğurluyorum seni yine.
Bilmem kaçıncı ayrılıktır bu.
Ömrümüze biçilen hediye diye.
Kabullenmek zor..
Sen uyurken, ardımda bırakıp gitmek.
Gözlerini açıp, bakıyorsun bana

Ben de sende ısrarcıyım.
Çünkü,bende senden başkasıyla,nasıl gözgöze gelinir bilmiyorum,nasıl eline uzanılır ve sadece avucuna dokunma ihtiyacı duyulur bilmiyorum,
Ben senden başkasıyla,güne nasıl başlanır bilmiyorum
Ve sensiz,gözler nasıl kapanır geceye tatmak istemiyorum
Bil ki yar,
sensin dünyam.