Güler Turan Şiirleri - Şair Güler Turan

Gel (Et) me Eyleme



Esîr etti bir çift, âhu göz beni
Müebbet haps/e ben, razıyım dünden

Çâre mi Ararsın


Aşığın ağyar değildir, yâr deyip bas bağrına
Seviyorsan sev bi tânem, gitmesin hiç ağrına
Aşk devâdır, hem sefâdır, hem şifâdır sevdiğim

Meram Name

Güller takarak gel göğsüne güzel!
Saçlarını yele, savur da gitsin…
Kıskansın görenler, desinler özel! ..
Dilerim ayrılık, tezelden bitsin…

Hem Kel Hem Fodul


Her ne etsen, diz de çöksen, bil ki kırgındır içim!
Anlatılmaz öfkedeyken; sorma, hal, ahval, biçim...
Pek gücendim, pek üzüldüm, affı olmaz hiç suçun!

Ne Yapsam Bilemem

Vefâ olmaz diyorlar, sevmeyen kalplerde her dilden
Seversem, korkarım sürmem sefâ her yerde, her telden
Ne etsem gönlü heyhat, neyle teskîn eyleyim bilmem
Buluttan nem kapar ten, ürkerim her tür esen yelden.

Vâh Esef Vâh


Olmuyor bir lâhza dil şâd, her sefer zâr eyliyor
Bitmiyor isyân_ı heyhât, zâr_ı kârdır peyliyor
Cân_ı teslîm eylemiş, cânân_ı dergâhtır diye

GİT(me) SEN (de)

Gitme akbel, gayrı hasret kâfidir
Bekle dersen, bilki fikret zâr olur

Sevdiğimsin, anlamazsan hâlimi

’Bana Seni Gerek Seni,,


Gördü göz lâkin, gönül olsam diyor hep kâbede
Döndüğüm gün durdu her şey, kaldı akl ârâmide
Gâh dilerken dağda af, Yâ Rab demek âlem için

Her nefes bin katre hazdır, sâza minnet güfteler
İnlesin tanburda teller, çek nevâ mîrim yayı
Kâm alırken cümle âlem, dilde hoştur nükteler
Raks eden dilber dönerken, olmasın ifrat payı.

Kaybolurken serde efkâr, dert keder hem hâreler

Kıymet(lim) sin


Sevdiğim, ey gül-ü zârım, bağ-ı cennetsin bana
Ağlayıp incinme cânım, canda minnetsin bana
Her ne etsen; kızmıyorsam, anla artık sen beni