Güler Turan Şiirleri - Şair Güler Turan

Kül olur yandıkça âteş, sanma tekrar kor olur
Gün olur döndükçe devran, aşk_ı inkâr zor olur
Güç değildir gittiğin yol, bence efkâr eyleme
Olma cânım hâle bîzâr, âkibet hep zâr olur.

vezni: fâ’i lâtün/fâ’i lâtün/fâ’i lâtün/fâ’i lün

Sendeyim


Geçti yıllar, sende aklım kaldı, hâlâ sendeyim
Yay çeker uşşâka gönlüm, neşv-e yâb sâzendeyim
Ben de bilmem ah efendim, söyle cânım, ben neyim

(D) EĞER SEVDİNSE


Sevdi gönlüm, pek de lâtif kul deyip
Katlanır, her cevr_i minnetten bilip
Yok sanıp bir başka yâr, can vermeye

Çal Bir Daha Yeniden


Nice nev’a, nice rast, gelip geçti dilinden
Nice hüzzâm, karcığar, döküldü de telinden
Uşşak, dedin sonunda, çünki sevdin derinden

Gül Bülbül’le Mâtemde


Düşse şâyet, bir katre çiy yaprağına gül’ün
Âr eder bülbül, yükselir feryâdı gülşende
Şevk_i kalmaz, sâki olsa, sunsa yâr_e mülün

Ey Büt_i Cânâ


Olamaz sen gibi cânân, cana ümmid_i visâl
Seni cânım bilirim aşk dili, Mecnûn’a misâl
Deseler hep beli, cânân’a bu bir darb_i mesel

Haz(d) ayım


Öyle bir mevsim ki gönlüm, işve_ naz, hep sazdayım
Bir sihirdir sanki ömrüm, ilkbahar hep, yazdayım
Şarkı söyler mor menekşem, rakseder tüm lâleler

LÛTFUN OLUR


Ay değil, yıllar değil yâr, gördüğüm günden beri
Sende aklım kaldı yalnız, senle doldum ey peri
Sevdiğim, gönlümde sensin, lûtf edip anla beni

Delirdi Nağmeler



Sen gittin ya, adın kaldı şimdi bana yâdigâr;
Ne bir ses var, ne de umut, gök yeri dinlemekte...

Uyan Dilpesendim


Def-i gâm et dilpesendim, neşve yâb olsun gönül
Keyf edip at derd-i serden, Feyz-i bâb olsun gönül
Ömr-ü berbâd etme cânım, akl-a olsun hizmetin