Kalamam Şiiri - Müslüm Bayram

Zamanın saati doldu seninle
Kalamam artık… Bu mevsimlerin
Yalvarışları donuk bir dağı andırıyor
Esmiyor ırgalanmıyor dalları
Yapraklarını dökmüş bir ağaç gibi
Kal kendinle

Ateşimi veremem şehvetli duygularla
Sönmüş volkanların üzerine çatarak
Çulumu seremem
Alevlendiremem bir nefes vererek
Ocakların bacasından,
Zehrini dumanla salan sigara gibi
Sönemem

Yıldızlar eşlik edecekler yol boyu
Düşünme gidişimi kederlenme
Cırcır böceklerinin ezgileriyle
Yürüyeceğim
Çiğneyeceğim tüm bahtsız anılarımı
Kendime kızacağım yalnız
Hakkım değil kimseye asla
Küsemem

Yağmurlarda ağlıyorlardı bulutlanarak
Tutunmak isterken camlara vurarak
Kutsuyorlardı bizi süzülürken
Birazdan dinecek sessizlik örtüsü kaplayacak
Kirpiklerinden aşağıya
Lapa lapa karlarla ağaracak
Kapanacak kayganlaşacak yollar
Bırak ayaklarımı dondurma
Gidemem

Gönlüme konan o eski müge çiçekleri solmuş
Dillerinde Gala çiçekleri büyümüş
Kıvrak dansından kurumuş derisi engereğin
Damlıyor zehri kanayan kalplerden
Titriyor odaların sütunları aynalarda
Düşürüyor sefil hallere
Bilirim halimce kendimi serde
Gülemem